Iedereen heeft een mening over docenten, maar docenten moeten vooral “lekker zichzelf zijn” voor de klas, schrijft Lianne de Ree in De Volkskrant, in een stuk dat schittert in nietszeggendheid. Waar je als docent elke gelegenheid zou moeten aangrijpen om stelling te nemen, volstaat De Ree met de conclusie dat je het als docent nooit perfect doet, omdat elke leerling nu eenmaal anders is.
Gisteren deden we Merleyn, en bandvriend van het eerste uur Marcel Krijgsman schoot backstage en tijdens de soundcheck mooie plaatjes. Seriously: als ik geld had zou ik het op hem gooien. Voor nu moet hij het doen met een heleboel hartjes.
Voor nu: kijk mee hoe ontzettend rock ‘n roll we zijn… not. We drinken ijsthee en lezen boeken over dooie kunstenaars (nou ja, Bram dan), knutselen aan dingetjes in ProTools (Erik & Thomas de Geluidsman), en hangen op facebook (ikke). Oh ja, en we knuffelen.
Bram en Erik kunnen er niet meer onderuit: ze horen bij mijn band. Dat is nu vastgelegd op foto. Ik hou van deze mannen!
(foto’s door Jos van den Broek)
Vrijdagavond speelden we in Tilburg. Net voor onze set begon, kwam de band binnen die de afterparty zou verzorgen. Jongens van een jaar of twintig, of zelfs niet eens, met koffers vol laptops en synths. Ze schudden ons de hand en keken ons wat jachtig aan. Of hoe moet je anders een ietwat ongefocuste en nerveuze oogopslag omschrijven? Ik vond het wel schattig, ik dacht nog: het zal hun eerste optreden wel zijn.
Ik had jullie clipjes beloofd. En clipjes ik geef jullie. Deze pokoe maakte ik met Marco Martens, aka Macronizm (en om helemaal ingewikkeld te doen: aka De Nuance, wanneer hij samenwerkt met Royal with Cheese). Hij vroeg me om mee te werken aan een track. Ik zei: da’s goed, maar dan wil ik wel rappen, want ik wil niet eindigen als Dido (die ene die bekend werd omdat ze overal refreintjes mocht inblèren). Ik vind het supertof dat Marco deze collab heeft aangedurfd, want hee: ik was geen rappert dus hij had geen idee waar hij ja tegen zei.
3voor12Utrecht/Radio 18 februari 2014 (luister)
3voor12Utrecht 20 februari 2014 (lees)
Ik moet iets opbiechten. Toen ik 15 was, was ik fan van Kane. En niet zomaar fan: ik was idolaat. Het was toen al niet zo cool om fan te zijn van Kane. Zeker niet als je er, zoals ik, prat op ging alto te zijn, en je je doorgaans bezighield met luisteren naar Radiohead en het aanbidden van dode helden als Jeff Buckley en Kurt Cobain, en het schilderen van spinnenwebjes en traantjes onder je ogen met eyeliner.
Ik dacht dus in december dat ik iets heel tofs bedacht had… maar inmiddels ben ik ingehaald door Beyoncé, Kanye én Krach. Ik ben dus niet origineel, maar dat heeft de pret nog nooit mogen drukken. Daarom bij deze:
Ook ik ben begonnen clips te regelen bij elk nummer van mijn album, CHIN.IND.SPEC.REST.
Er was al een CHIN.IND. afhaalvideootje bij A2, en vandaag release ik de tweede clip: Terecht II (met bijzondere bijrollen voor de Afsluitdijk, een aantal bommenwerpers en vietnamveteranen). Tegelijkertijd wordt er hard gewerkt aan clips bij o.a. BINT, Voorbeeldfunctie, Kalashnikov en BMD/IBB, door een breed scala aan creatievelingen, waaronder Nina de Koning en studenten van de HKU. De komende maanden drop ik bommetjes via mijn youtubekanaal.
Zondag speelden we een instore in Arnhem, bij Kroese. Een fijn optreden met fijn publiek. That is, totdat we aan het inpakken waren, en plotseling ons gloedjenieuwe mengpaneel kwijt was. Gejat. Onder onze neuzen, door een bezoeker.
Dat was een klap. Niet zozeer financieel, als wel gewoon qua mensbeeld. Ik bedoel: iemand heeft staan loeren tijdens mijn optreden, en gedacht: mooi mengpaneel. Heeft gewacht tot we het ding ingepakt hadden in de doos, tot we even niet keken, en toen het lef gehad om ‘m op te pakken en de winkel uit te lopen.
Atze de Vrieze schreef een artikel op 3voor12 over Spinvismeisjes: singer-songwritermeisjes die besluiten om in het Nederlands te zingen. Hij rekent mij ook tot die “categorie”, en schreef o.a. dit:
“Als je in Nederland rapper wordt, is het volstrekt logisch om je van de Nederlandse taal te bedienen. Wat denk je wel niet, in het Engels? Heb je serieus de illusie in het buitenland potten te kunnen breken? Er is nog een opvallende groep muzikanten die de laatste tijd massaal overstapt op de moedertaal: vrouwelijke singer-songwriters. Alleen al op Noorderslag treffen we Eefje de Visser, Rita Zipora en Clean Pete (een tweeling, vrouw in het kwadraat!). Daar buiten kennen we o.a. Roosbeef, Aafke Romeijn, en Beste Singer-Songwriter Van Nederland deelnemers Maaike Ouboter en Mevrouw Tamara, stuk voor stuk ‘mysterieuze gewone meisjes’. 3voor12 graaft naar de wortels van deze opvallende trend.
3voor12Utrecht/Radio, 21 januari 2014
Toen ik op een dag besloot dat al dat gejengel achter mijn piano misschien beter ingekort kon worden tot 3,5 minuut, en iemand daar lucht van kreeg en me eenmalig 3,5 minuut op een podium zette, was ik opeens een “liedjesschrijver”. Niet lang daarna werd ik op allerlei plekken (van veredelde wc’s tot modderige festivalletjes) gevraagd om deze zogenaamde “liedjes” te laten horen.
