Iedereen heeft een mening over docenten, maar docenten moeten vooral “lekker zichzelf zijn” voor de klas, schrijft Lianne de Ree in De Volkskrant, in een stuk dat schittert in nietszeggendheid. Waar je als docent elke gelegenheid zou moeten aangrijpen om stelling te nemen, volstaat De Ree met de conclusie dat je het als docent nooit perfect doet, omdat elke leerling nu eenmaal anders is.
Het is jammer dat De Ree haar schrijftalent en de ruimte die ze krijgt verdoet aan het intrappen van open deuren, want er zijn zoveel zaken in onderwijsland die aandacht, bewustwording en opniniestukken verdienen. Liever had ze stelling genomen tegen de toenemende achterdocht van ouders tegenover leerkrachten en het onderwijs, een tendens die zorgt voor een generatie arrogante en anti-autoritaire prinsjes en prinsesjes.
Liever schreef iemand eens een stuk over het taakbeleid, een zwart gat waarin elk vrij uurtje van de docent verdwijnt, onder het mom van “je geeft maar 26 uur les, die overige 12 uur kun je best besteden aan surveilleren, rapportvergaderen, studiemiddagen, mentorgesprekken, ouderavonden en nog meer vergaderingen.” Een tendens die zorgt voor toenemende werkdruk, ziekteverzuim en afhakende jonge docenten, zoals deze week te lezen was in alle kranten.
Of laat iemand eens iets schrijven over het overheidsbeleid dat steeds meer zorgtaken (en zorgleerlingen) aan reguliere scholen overlaat, maar orthopedagogen wegbezuinigt. Een tendens die scholen dwingt om docenten met spoedcursussen bij te scholen tot orthopedagoog, en zonder enige ervaring of degelijke scholing te bombarderen tot rugzakleerlingbegeleider.
Of wat te denken van de toenemende centrale toetsdruk vanuit de overheid, terwijl tegelijkertijd de religie van differentiatie steeds luider gepredikt wordt. Of de uitholling van de docentenopleidingen, waardoor docenten uitgeblust en onvoorbereid aan hun loopbaan beginnen.
Docenten geven over het algemeen les omdat ze houden van werken met leerlingen en enthousiast zijn over hun vakgebied. Dat wil echter niet zeggen dat er niet genoeg onderwerpen zijn die scherpe stellingname verdienen. We proberen onze leerlingen op te leiden tot kritische burgers. Laten we als docenten het goede voorbeeld geven en onze tijd niet verdoen aan het intrappen van nietszeggende open deuren.
