In het voorjaar van 2011 had ik net in een aantal huiskamers mijn eerste solo-optredens gegeven toen ik plotseling gebeld werd door de programmeur van De Effenaar in Eindhoven, of ik misschien het voorprogramma van Gorki wilde verzorgen. Mijn mond viel open van dat verzoek, want ik had nog nooit solo in een echte popzaal gestaan, en Luc de Vos was een groot voorbeeld voor mij. Zijn teksten zijn zo raak en toch poëtisch, zijn songs zwaar en stuwend, als tiener al pasten ze perfect bij hoe ik me voelde en wat ik zelf zou willen maken.
Die show in 2011 was bijzonder om veel redenen. Het was mijn eerste clubshow, en om de zenuwen wat te temperen besloot ik mijn zusje Anneke mee te nemen. Zij is klassiek trompettist, en als kind begeleidde ik haar optredens wel eens op piano, maar dit was voor haar ook de eerste keer dat ze op een poppodium stond. Vooraf waren we zo nerveus dat ik niet eens op Luc af durfde te stappen om me voor te stellen, achteraf heb ik daar enorm spijt van natuurlijk.
Toen ik gevraagd werd voor dit project rondom Luc de Vos was ik wederom vereerd. Ik heb de song We zijn zo jong gekozen omdat het precies de weemoed en zwaarte heeft waar ik zo van hou in Gorki-songs. Het gaat over ouder worden, toch maar blijven volhouden als het even niet lekker gaat, en tegen jezelf blijven zeggen dat er nog alle tijd van de wereld is. Ik heb het samen met Alex Callier omgewerkt tot een versie die echt mijn geluid heeft, maar – hopelijk – recht doet aan de thematiek en de grootsheid van het origineel.
Als enorme fan van Luc de Vos is een cover altijd een spannend moment,. Weinigen slagen erin het nummer op een ander/hoger niveau te tillen. Maar ‘we zijn zo jong” is echt een ongelooflijk mooie interpretatie. De song wordt echt opgetild en van een nieuwe dimensie voorzien. Heel veel respect, ik geniet er van, zo’n topversie!