Oma

Het was een vreemde week. Zondagochtend stierf oma. Ze was, zoals ze zeggen, versleten, en net 89 geworden. De week ervoor was ik nog bij haar. Ik heb twee uur zitten kletsen met mijn nichtjes en neef aan haar eettafel terwijl ze lag te slapen. Ze werd niet wakker, wij lieten haar. Poes (die eigenlijk “Poes 2” heet, de eerste Poes is al een tijdje dood) hield haar nauwlettend in de gaten. Ze kwam bij ons kopjes halen, maar als oma even onregelmatig ademhaalde, sprintte ze naar het bed, sprong bovenop oma en besnuffelde bezorgd haar hele gezicht, tot ze gerustgesteld vaststelde dat oma nog steeds ademhaalde. De dag ervoor was oma nog naar rolstoeldansen geweest. Nu was ze moe, vertelde de verpleging ons. We dronken kopjes thee en aaiden oma af en toe over haar haren.

Een week later was ze dood. In alle vroegte reden we van Belgisch Limburg naar Brabant, en daar zag ik haar nog net voordat de begrafenisondernemer haar kwam halen. Haar ogen waren nog open, haar blik vreemd leeg. Haar rimpels waren verdwenen, en onder het laken leek haar lichaam gekrompen tot het formaat van een kind. Toen we vier dagen later de kist sloten, leek een deel van die initiële ontspanning alweer verdwenen. Alsof de achterblijfselen van de geest gedurende de eerste dagen na de dood nog zichtbaar zijn, maar uiteindelijk ook vertrekken, en het lichaam nog leger achterlaten dan het al was.

Lees hier verder! →

Ultraviolet – Live @ VRT

We mochten als allereersten een nummer spelen in de nieuwe VRT-studio van De Zevende Dag. We speelden de nieuwe single Ultraviolet. Stream ‘m vooral! <3

Nieuwe single: Ultraviolet

Goede reis
Je bent al om de hoek
Maar wij staan nog te zwaaien
Soms denk ik je te zien
Heel in de verte
Boven de horizon misschien

Bestaat er daar ook missen
Voelt het net als hier
Als ruis onder je ribben
Als warm en koud tegelijk
Laat me even weten
Ook al heb je geen bereik

Als dit een regenboog is
Dan ben jij ultraviolet
En als ik mijn ogen samenknijp
Dan zie ik je nog net

Het is vreemd
Om hier zonder jou te zijn
Maar ik bleef leven
En god, wat doet dat pijn
Het is wat het is
Is wat jij dan vaak zei
En ik denk dat het je troostte
Maar dat geldt niet voor mij

Als dit een regenboog is
Dan ben jij ultraviolet
En als ik mijn ogen samenknijp
Dan zie ik je nog net

Filmrechten 7B verkocht

Auteur Aafke Romeijn en uitgeverij De Arbeiderspers maken vandaag bekend dat producent Valerie Bos de filmrechten van 7B heeft verworven. 

7B (2021) is een speculatief, fictief verhaal waar in het weidse landschap bij Groningen in 2040 een nieuwe stad is verrezen. Een enorm gebouwencomplex, genaamd 7B, biedt huisvesting aan militairen die trainen voor een eindeloze grondstoffenoorlog.

In deze gemeenschap worstelt een oorlogsveteraan met dromen over zijn beste vriend die tijdens een missie op mysterieuze wijze is verdwenen, terwijl een infiltrant van de Europese geheime dienst probeert te achterhalen wie in het complex staatsgeheimen lekt.

De film schetst een toekomst die dichterbij lijkt dan ooit. Hoe verhoudt een samenleving zich tot de steeds groter wordende maatschappelijke uitdagingen en welke rol speelt de overheid in het beschermen van haar burgers?

Aafke Romeijn (1986) is schrijver en muzikant. Van haar hand verschenen twee scifi-romans (Concept M (2018) en 7B (2021)), een dichtbundel (Leegstand, 2020) en een non-fictiewerk over depressie (Ga Gewoon Wat Leuks Doen, 2022). Concept M werd genomineerd voor de prijs voor Beste Boek voor Jongeren (CPNB). Romeijn bracht daarnaast vijf albums uit met Nederlandstalige electropop, waarmee ze diverse Top40-noteringen behaalde.

Romeijn: ‘7B heeft zich tot nu toe volledig in mijn hoofd afgespeeld, ik ben ontzettend benieuwd hoe de stad van de toekomst eruit komt te zien op het scherm. Als schrijver van sciencefictionverhalen is het toch je grootste droom dat je verhaal op beeld tot leven komt.’

Producent Valerie Bos (1994) werkte de afgelopen 10 jaar aan verschillende media producties. Met haar bureau Van Loof ontwikkelt zij podcasts, festivals en werkt o.a aan het verbeteren van imago-vraagstukken. ‘Het Science Fiction genre is onterecht onpopulair en verdient veel meer credits voor haar agenderende en activerende functie’. Het is haar missie om met 7B te laten zien dat SciFi niet over een enge onbereikbare toekomst gaat maar juist het gesprek opent over de wereld die we met elkaar vormgeven.  

Alles Wat Ik Wil

Samen met Charlotte Wessels schreef ik een song over het vervelende gevoel dat je soms bekruipt als je in je eentje ‘s avonds laat naar huis loopt. Vrijdag kwam het nummer uit, vandaag de bijbehorende video, waar ik heel trots op ben. Video is niet het meest vanzelfsprekende medium – het is duur, kost veel tijd en ik ben niet supergoed met beeld. Het enige dat ik goed kan is outfits uitzoeken, daar heb ik dus ook mijn best op gedaan.

Dank aan iedereen die meewerkte aan de song en de video – uitgebreide credits staan op Youtube!

Vizier op rechts

Twee jaar geleden plakte Vizier op Links tot tweemaal toe een sticker op mijn voordeur waar op stond dat mijn huis in de gaten werd gehouden. Wat de implicaties van dit “in de gaten houden” waren stond er natuurlijk niet bij – zo slim zijn rechtse “activisten” wel – maar ik kan je verzekeren dat het me angst aanjoeg. Ik ben in mijn leven ettelijke keren bedreigd, maar meestal bleef het bij anonieme DM’s en nachtelijke emails vol spelfouten. Daar kan ik niet wakker van liggen. Maar dat iemand daadwerkelijk voor je deur heeft gestaan, dat is andere koek. 

Ik deed aangifte, samen met een aantal anderen die hetzelfde was overkomen, en het OM liet ons weten de zaak zeer serieus te nemen. Toch hoorden we nadien niks meer. Tot nu, twee jaar later, toen ik afgelopen week uit de media mocht vernemen dat het OM de zaak laat varen. Stickers plakken op iemands huis is nou eenmaal geen bedreiging, zo stelde het OM. En ze hebben echt wel hun best gedaan, maar een zaak zou kansloos zijn, zo stelde het OM. Een aantal dingen aan deze boodschap maken me triest en cynisch. Ten eerste: waarom verneem ik dit in de media, en niet gewoon van het OM zelf? Omdat het OM geen reet geeft om slachtoffers, wie net als ik een beetje van true crime podcasts houdt wist dat al lang. 

Maar het tweede punt is belangrijker. Het zit zo. In 2022 ontving ik een dreigende DM op Instagram, waarna ik routineus aangifte deed. Tot dan toe was met mijn aangiftes nooit iets gebeurd, maar nu werd ik onmiddellijk teruggebeld door een officier van justitie. Het betrof een vrouw die, naar eigen zeggen, helemaal klaar was met het gedrag van anonieme dreigers, en ze liet meteen uitzoeken wie de DM had gestuurd, en liet hem nog diezelfde dag oppakken en vastzetten. Ze startte een zaak en lo en behold: hij werd veroordeeld. Kortom: het kán wel. Waarom kan een digitaal bericht leiden tot een veroordeling, maar wanneer de gekkies daadwerkelijk voor je deur staan, dan zoek je het maar uit? 

Heel simpel: je moet maar net de juiste officier van justitie treffen. Eentje die er zin in heeft. Die zich druk maakt om jouw veiligheid. Of misschien nog verontrustender: die jouw politieke normen en waarden deelt.

Want ik kan mij niet aan het idee onttrekken dat ik de enige ben die last heeft van de vooringenomenheid van het openbaar ministerie. De boeren alleszins niet: die kunnen rustig brandjes stichten op elke snelweg en het Malieveld aan gort raggen met trekkers zonder dat er een vinger naar ze uitgestoken wordt. Boeren zijn namelijk zielig, hun bestaanszekerheid wordt afgepakt door klimaatbeleid – dat overigens nog altijd niet ver genoeg gaat. Ben je daarentegen  een jongere en zie je dat je bestaanszekerheid door datzelfde falende beleid wordt bedreigd omdat de planeet alsnog naar de tyfus gaat: pas dan maar op. Zeg vooral niet dat je wellicht actie zal gaan voeren op een snelweg, want de politie komt je alvast van je bed lichten. Dat zagen we afgelopen week toen het OM zes activisten van Extinction Rebellion preventief oppakte wegens opruiing. Tijdens de demonstratie zelf – die in uitwerking weinig verschilde van de trekkerblokkades van de boeren – werden vervolgens nog eens honderden mensen opgepakt.

Iedereen die ooit een uurtje maatschappijleer heeft gehad over de trias politica, snapt dat het op z’n minst problematisch te noemen is wanneer openbaar aanklagers zich politiek gekleurd tonen. Natuurlijk bestaat neutraliteit niet, maar wat hier gebeurt is het tegenovergestelde: het openbaar ministerie voert politiek gedreven beleid op brede schaal, en verdedigt dit beleid keer op keer in de media en naar de politiek. Daarmee treedt het OM onze grondrechten met de voeten, en wil het slechts instaan voor individuele vrijheid op basis van politieke kleur en toeval. Ik heb enorm gebroed op een leuke uitsmijter voor dit stukje, maar die heb ik niet. Ik ben gewoon pislink dat onze rechtsstaat afbrokkelt waar je bijstaat en dat je er als individu geen reet aan kunt doen. Zelfs niet als die afbrokkeling stickers op je voordeur plakt.

Abortus is niet hip

Lize Korpershoek (journalist, influencer) onderging in 2012 een abortus, en schreef daar nu een column over. Dat is dapper en moedig, want je weet als vrouw (/persoon met een baarmoeder) welke bak schijt je vervolgens over je heen gaat krijgen. Ook nu weer. Yvonne Coldeweijer (“journalist”, influencer) reageerde als door een wesp gestoken dat Lize deed alsof abortus iets is “dat je bij de Wehkamp bestelt”, en dat Lize abortus “hip” zou maken. Andere mensen met onbegrijpelijk veel volgers als een Maxime Meiland vielen Coldeweijer bij, en zie daar: niet alleen een bak stront, maar een bak stront bij elkaar gescheten door invloedrijke mede-vrouwen was Lizes deel.

Nou ben ik schaamteloos fan van veel van Yvonne Coldeweijers werk (kunnen we het over hebben, maar daar gaat het nu ff niet over), maar bij deze uitlatingen moet ik toch even een grens trekken. Want waar vrouwen andere vrouwen aanvallen op de manier waarop zij over zelfbeschikkingsrecht communiceren, daar ontstaat een reis terug in de tijd in een giftige tijdmachine waar ik graag met een denkbeeldige hakbijl korte metten mee maak.

Wanneer je zegt dat een vrouw “te makkelijk” doet over abortus, dan kan ik maar een paar conclusies trekken. Ten eerste: dat je zelf waarschijnlijk nooit een abortus hebt ondergaan (anders zou je over dat “gemak” wel anders piepen), ten tweede: dat als je wél ooit een abortus hebt ondergaan, dat je dan last hebt van een terminaal gebrek aan empathie – waarvoor mijn oprechte condoleances. 

Abortus is niet hip, net zomin als een snotneus hip is – en toch lopen er veel mensen mee rond in de winter. Go figure. Ik moet de eerste vrouw nog tegenkomen die het een lekker edgy idee leek om te stoppen met gangbare vormen van anticonceptie en in plaats daarvan gewoon elke keer lekker een abortusje te pakken. Als dat ooit een trend wordt dan ben ik de eerste om te stellen dat dat een volstrekt idiote trend is, maar dat is nu niet aan de orde. Wat Yvonne constateert is dat er heden ten dage makkelijker gesproken wordt over het ondergaan van abortus en alle beweegredenen die daaraan ten grondslag liggen. Daarbij moet helaas nog steeds opgemerkt worden dat ALLE beweegredenen VALIDE zijn: een vrouw hoeft zich NOOIT te verantwoorden over wat ze wel of niet in haar eigen baarmoeder uitspookt. Die discussie zijn we goddank – hoop ik – voorbij. 

Dat vrouwen openlijk over het wel en wee van hun baarmoeder spreken, is voor conservatieve vrouwen als Coldeweijer en Meiland blijkbaar een steen des aanstoots, en ik heb voor hen dan ook een optimistisch advies. Als je niet over andermans baarmoeder wil horen, doe dan zoals de overheid ook adviseert wanneer je door oplichters gebeld wordt: hang op, klik weg, bel uw bank. Okee, dat laatste is minder relevant in deze context, maar je snapt wat ik bedoel. Leg dat artikel gewoon weg, scroll verder, maar hou in godsnaam je grote waffel voordat je andere vrouwen veroordeelt.

Ik ben op ESNS

Ik mocht/mag twee panels samenstellen en hosten op Eurosonic/Noorderslag over veiligheid en inclusiviteit in de muzieksector. Daarnaast heeft Bam! Popauteurs weer een mooi panel samengesteld over de muziekbiz na corona, waar ik te gast in ben.

Vind me hier:
Do 19 jan 16:30 – Een jaar na The Voice, waar staan we?
Vr 20 jan 16:30 – Creating a safe working environment in the music industry
Za 21 jan 13:30 – Artiest post-corona, wat komt er op ons af?

Ben je ook in Groningen en wil je meeten? Laat het me vooral weten! X

Tour België

Yes, mijn eerste echte eigen Belgische tour is na twee jaar corona ein-de-lijk een feit! Met heel veel dank aan Griet de Blende van Rumoer die de tour heeft uitgestippeld, en natuurlijk gaan Bram en Hidde ook weer mee. De vormgeving is van Blauwe Uur en is redelijk spectaculair, zeg ik met grote verheugings. Check hieronder de data en de ticketlinks die al beschikbaar zijn!

Foto door Sanja Marusic

14 sept 22 – Nieuwpoort, Secret Sea Sessions (met Guido Belcanto)
22 okt 22 – De Schelde, Zandvliet
17 nov 22 – De Sterke, Wevelgem
24 nov 22 – Club B, Torhout
10 dec 22 – The Preacher, Geraardsbergen
26 jan 23 – Cinema Rix, Deurne
27 jan 23 – CC ’t Schaliken, Herentals (met Arno Van Vlierberghe)
4 feb 23 – Koor, Mechelen
6 feb 23 – Het Applauws, Lauwe
11 feb 23 – Rex Foyer, Mol
31 maart 23 – Zwarte Zaal, Heusden-Zolder

Nu te koop!