DANKJEWEL Esther Hendriks voor de lieve woorden, en het eerste exemplaar van 7B in Noord-Oost Groningen.
7B IS UIT!!!
In een alternatief universum had ik een grote boekpresentatie georganiseerd met veel champie en kusjes voor jullie allemaal, maar het zit er niet in. En dus doen we het digitaal. Zonder saaie zoom-meeting, zonder breakout-rooms, gewoon, hier, met een post op Instagram.
DIT IS MIJN BOEKPRESENTATIE.
DIT IS MIJN DANKWOORD ZONDER BRIEFJE.
Ik schreef 7B in een periode die voor mij en mijn omgeving ontzettend woelige periode, waarin niets zeker was, behalve dat ik nooit een boek had kunnen afmaken (en overleven überhaupt, maar daar hebben we het vandaag niet over) zonder de onvoorwaardelijke steun van Bram Ieven, mijn familie, en zonder dat Team Achter De Schermen alles draaiende hadden gehouden. DANK daarvoor. Esther Hendriks voor al het vertrouwen en advies, Steijn Koeijvoets en Amy Heineman voor het vormen van de steigers rond dit grote bouwproject, De Arbeiderspers voor de context, Bianca Toeps voor het laten shinen van mij in unshiny tijden, Siebe Bluijs voor het prachtige abstracte omslag, de militairen en veteranen die meelazen en mijn vragen beantwoordden en me een inkijkje gaven in hun rauwe realiteit.
En daarbij, daarnaast, daarboven: DANK aan jullie, de lezers die me na Concept M vroegen om meer, jullie lieve woorden en geduld en enthousiasme hebben me als cheerleaders aangemoedigd om een nieuw verhaal te maken.
Nu is het hier, onderweg naar jullie, ik ben doodsbang en razend benieuwd wat jullie ervan vinden. Laat het me weten.
7B is nu niet via mijn webshop te koop. Waarom? Omdat ik hoop dat je naar je lokale boekhandel gaat en het daar koopt. Daarmee steun je niet alleen mij, maar ook boekhandels die zo ontzettend veel betekenen voor schrijvers.
Wil je ‘m gesigneerd hebben? Kom dan donderdag tussen 16:00 en 18:00 naar De Utrechtse Boekenbar, daar signeer ik en vier ik dat 7B er is. Kom langs en vier mee!
Ontzettend verheugend nieuws! Volgend jaar zal een boek van mijn hand verschijnen bij Blossom Books in de serie Hoofdzaken. Het krijgt de prettige titel “Ga gewoon wat leuks doen” en gaat over depressie. Het wordt een non-fictieboek waarin ik aan de hand van mijn eigen verhaal en de klinische diagnostiek van de DSM-V met een flinke dosis humor onderzoek wat depressies zijn, hoe je er (min of meer) mee omgaat, welke vooroordelen je als depri tegenkomt, en hoe je iemand met een depressie wel of niet kunt helpen. NB: gewoon wat leuks gaan doen kan prettig zijn, maar is geen wondermiddel.
De omslag werd ontworpen, gefotografeerd en gemaakt door Bianca Toeps (who else???). MUA: Charlotte van Beusekom. Met dank aan Myrthe Spiteri voor het vertrouwen! Heel veel zin in!
En we zijn weer dicht. Het waren twee mooie weken. En laten we wel wezen: dit zagen we van mijlenver aankomen. Toen Hugo de Jonge aankondigde dat de mondkapjes weer af konden en de dansvloer weer open, was er niemand die niet even een wenkbrauw optrok uit pure verbazing. Was dat niet wat snel? Ja, dat was dus wat snel.
We kunnen jongeren de schuld geven, omdat ze fraudeerden met de toegangstests, QR-codes van elkaar kopieerden, beveiligers lief aankeken om toch naar binnen te mogen bij een feestje. Maar had ik iets anders gedaan op mijn zeventiende, nadat ik anderhalf jaar niet meer had kunnen losgaan op een beat? Nee, natuurlijk niet. Ik had het ook geprobeerd. En ik had ervan genoten. En waarschijnlijk had ik corona opgelopen. Nu jongeren boos aankijken kan alleen met een pondje smeltende boter op je hoofd. Het is een begrijpelijke emotie, maar te eenvoudig.
We kunnen ook boos worden op horecagelegenheden die te losjes omgaan met toegangsbewijzen en tests. Dat houdt al meer steek, want volwassen ondernemers zouden beter moeten weten. Toch: het is op dit punt in de crisis al zodanig ieder voor zich, dat ik goed kan begrijpen dat een ondernemer die op het randje van een faillissement balanceert alles doet om in dat minieme tijdvenster dat er is nog even volle omzet mee te pakken. We kunnen daar kwaad over zijn, maar ook dat is te simpel.
Waar werkelijk de schoen wringt is – zoals wel vaker, de cynicus in mij zucht diep – het zwalkende overheidsbeleid. Want natuurlijk wisten Rutte en De Jonge een paar weken geleden dat dit zou gebeuren. Ze zijn van alles, maar niet achterlijk. We hebben de deltavariant zien huishouden in India, we weten exact hoe besmettelijk ze is. Waarom dan toch de boel ineens opengooien? Ik vermoed dat ze de oplopende spanning in de samenleving haarfijn hebben aangevoeld, en dat ze – mede in het licht van de opkomende zomer – even aan het ventiel hebben willen draaien om wat spanning te lozen. De consequenties, daar maalden ze niet om.
En die consequenties zijn niet mals, zeker niet voor wie werkzaam is in de culturele sector. Evenementen werden de afgelopen weken in allerijl opgetuigd door organisaties die in de crisis de een na de andere klap te verduren kregen. Er werd weer personeel aangetrokken, artiesten geboekt, leveranciers betaald, you name it: men was vol goede moed en toonde zich flexibel en weerbaar.
Dat was echter buiten het vicieuze beleid van De Jonge gerekend. Want nu alle lichten weer op rood staan, is het maar de vraag of deze organisaties en bedrijven, die wederom gedwongen worden te verplaatsen of te cancelen, de klap ooit nog te boven komen. Het vertrouwen in een goede afloop voor de culturele sector begon al af te brokkelen, en daalt nu langzaam tot vriestemperaturen.
Als Rutte en De Jonge een klein beetje hart voor de sector zouden hebben, dan zouden ze hem niet blootstellen aan jojo-beleid. Geef ons het eerlijke verhaal. Vertel ons dat er niet meer gestuurd wordt op ziekenhuiscapaciteit, maar op besmettingsgraad. Vertel ook dat deze crisis nog lang niet voorbij is, dat er nieuwe varianten gaan komen en dat we – eerlijk is eerlijk – niet weten hoeveel impact die gaan hebben. Neem de sector mee in deze nieuwe werkelijkheid, in dit veranderende toekomstperspectief, en ga samen met ons de uitdaging aan om ons werkveld om te vormen zodat we vooruit kunnen, niet alleen twee lousy weeks, maar ook de komende jaren.
Godzilla is meer dan een week uit, tijd voor de recensies!
“Nooit maakte opgewekte electropop zo stil” – Trouw
“Een van de beste tekststrijvers in onze taal” – Musicmaker
“Meeslepend, intens, episch, buitengewoon mooi” – OOR
**** – Het Nieuwsblad
**** – Gazet Van Antwerpen
Het is bijna zo ver: op 4 juni komt mijn nieuwe album GODZILLA uit, en je kunt vanaf vandaag de cd pre-orderen! Als je nu alvast reserveert dan signeer ik hem en krijg je een klein cadeautje extra als dank voor je support. Dit album over depressie en opkrabbelen betekent veel voor mij, en jullie support doet me enorm veel deugd, dus dank alvast!
Pre-orderen kan hier in mijn webshop!
Het zat eraan te komen, en toch blijft het rot: de tour in België kan niet doorgaan, de coronamaatregelen laten het nog niet toe. We kijken naar andere data en komen snel bij jullie terug!
We gaan ervoor. Dit najaar wordt er gespeeld. Het is lang genoeg stil geweest. Ja toch? Precies. Godzilla gaat op tour, en stampt onderweg wat steden kapot. Ik neem beats, dansjes en goede outfits mee. En teksten om bij te huilen, zoals altijd.
Laat glazen puien rinkelen
Brul de etalages leeg
We hebben niets meer nodig
7/10 Utrecht (Ekko @ Tivoli/Vredenburg)
9/10 Tilburg (013 & Hall of Fame @ De Nieuwe Vorst)
15/10 Vlaardingen (Kroepoekfabriek)
29/10 Gouda (So What)
5/11 Groningen (Simplon)
Tickets zijn vanaf vandaag te koop!
Voor MUST (NTR) mocht ik een kunstwerk uitlichten dat mij inspireert. En dat was de ultieme kans om tijdens de lockdown toch even het Kunstmuseum Den Haag in te sneaken om te gaan snuffelen aan de bizarre Nieuw Babylon-maquettes van kunstenaar Constant. Waarom die mij inspireren? Omdat de openingsscène van mijn nieuwe roman 7B zich precies in zo’n gek gebouw afspeelt. MUST is op 7 april op tv te zien, maar nu al op youtube.
Eindelijk mag ik het aankondigen!
We speelden Godzilla in een lege Roma in Antwerpen… wat ontzettend indrukwekkend was. Die zaal! Ik stond er eerder al eens tijdens Nekka Nacht toen het bruiste van de mensen, nu was het er groot, leeg, en magisch. Met een enorme lichtshow, alle ruimte voor verstilling en beweging, en – niet geheel onbelangrijk – met een enorme cameraploeg van de VRT op onze neus.
WANT!
De show wordt op 8 april uitgezonden op Podium 19 van de VRT. Gratis te bekijken, inclusief interview over het nieuwe album. Het blijft raar om in stilte en leegte te spelen, maar de wetenschap dat het op tv komt en op die manier bij veel mensen thuis, is de allermooiste troost.
