Categorie: Muziek
Atze de Vrieze schreef een artikel op 3voor12 over Spinvismeisjes: singer-songwritermeisjes die besluiten om in het Nederlands te zingen. Hij rekent mij ook tot die “categorie”, en schreef o.a. dit:
“Als je in Nederland rapper wordt, is het volstrekt logisch om je van de Nederlandse taal te bedienen. Wat denk je wel niet, in het Engels? Heb je serieus de illusie in het buitenland potten te kunnen breken? Er is nog een opvallende groep muzikanten die de laatste tijd massaal overstapt op de moedertaal: vrouwelijke singer-songwriters. Alleen al op Noorderslag treffen we Eefje de Visser, Rita Zipora en Clean Pete (een tweeling, vrouw in het kwadraat!). Daar buiten kennen we o.a. Roosbeef, Aafke Romeijn, en Beste Singer-Songwriter Van Nederland deelnemers Maaike Ouboter en Mevrouw Tamara, stuk voor stuk ‘mysterieuze gewone meisjes’. 3voor12 graaft naar de wortels van deze opvallende trend.
3voor12Utrecht/Radio, 21 januari 2014
Toen ik op een dag besloot dat al dat gejengel achter mijn piano misschien beter ingekort kon worden tot 3,5 minuut, en iemand daar lucht van kreeg en me eenmalig 3,5 minuut op een podium zette, was ik opeens een “liedjesschrijver”. Niet lang daarna werd ik op allerlei plekken (van veredelde wc’s tot modderige festivalletjes) gevraagd om deze zogenaamde “liedjes” te laten horen.
Ik had dus een album gemaakt met een titel die veel ondefinieerbaar vlees in rode saus bij google images oplevert (CHIN.IND.SPEC.REST.) en ik wilde gaan touren. Ik belde eerst de bazen van Mojo, de Arena en het Eurovisie Songfestival, maar die hadden het te druk met het overhalen van Gordon om toch weer met de Toppers mee te doen. Dus besloot ik het over een andere boeg te gooien…
Ik stapte met een paar dozen cd’s mijn Toyota Starlet in en bezocht Elke Platenzaak Die Nog Bestaat in NL. Ik dropte mijn albums en vroeg de simpele vraag: “mag ik komen spelen?” Zo hosselde ik een instoretour, en al snel volgden andere toffe gigs, sommige zelfs op heuse poppodia.
Deze week is de aftrap. Ik besloot te beginnen waar het ooit begon:
17 januari: Plato, Utrecht (waar ik verder ging met opgroeien)
18 januari: Waaghals, Nijmegen (waar ik begon met opgroeien)
en dan vervolgens:
23 januari: Sugarfactory (met Kris Berry & Perquisite)(dat vond ik gewoon te vet om niet te vermelden)
…AND MANY MORE.
De rest van de tourdata staat hierzo, en wordt nog altijd aangevuld.
De posters zijn gedrukt (kijk maar), de olie van mijn Starlet is ververst, en er staan extra dozen glitterconfetti achterin: ik kom naar jullie toe.
Bel/mail/app/tweet me voor: interviews, recensie-exemplaren, plekken op een gastenlijst, of gewoon voor een gesprek. Vind ik ook leuk!
Cheers & tot snel,
Aafke
PS. Volgende week kom ik met nieuws over een project met de titel “Zoveel Mogelijk Videoclips Bij Elk Nummer Op Mijn Plaat”, maar daarover verklap ik nu verder nog niks.
Een superfijn 2014 met sambal gewenst, comrades! En zoals ik beloofd had begin ik het nieuwe jaar met het bekendmaken van de eerste tourdata. We beginnen het land door te trekken vanaf 17 januari, en de eerste weken zijn we hier te vinden:
Wauw. Mijn album is dus gereleased. Het was een feestje. Ik schreef al een kort sfeerverslag voor mijn vriendinnen van Pannenkoekers. Daarnaast is er al een superlieve en positieve recensie met beeldmateriaal van 3voor12. En vanavond vertel ik ook nog het één en ander bij Radio Mortale.
Mijn album is nu ook te beluisteren via Spotify, en te bestellen via iTunes én via mijn webshop.
Ondertussen continues the love. Dat vind ik superfijn en dat wil ik graag met jullie delen. De afgelopen dagen ben ik in verschillende jaarlijstjes terechtgekomen, en heb ik veel lovende woorden gekregen. Daar word ik verlegen van en ik heb er weinig aan toe te voegen. Lees mee.
Dank, dank dank!!!
Nog een kleine ps: vorige week werd ik wakker en was Voorbeeldfunctie opeens gespeeld op 3FM. Whaaaa, supervet!!! Het leverde me meteen mijn eerste haattweets op. En je weet: je stelt pas iets voor als je gehaat wordt. Dus: ook dank daarvoor!
Het album is dood. 15 december, aanstaande zondag, presenteer ik mijn nieuwe album: CHIN. IND. SPEC. REST.
Ik sprak met mezelf af dat ik alleen nog een album mocht uitbrengen als:
1) alle 12 nummers nodig zijn om één verhaal te vertellen, en
2) ik mezelf onherkenbaar transformeer.
Dus besloot ik om niet langer als singer-songwritermeisje door het leven te gaan, maar een rozeglitterend electroalbum te maken. In het Nederlands. Voor het eerst met band en synths op te treden. Én een flinke hoeveelheid verf op mijn smoel te smeren voor de persfoto’s en de albumcover.
Het verhaal dat ik vertel gaat over de snelwegen om mijn huis (A2-A12-A50), semi-automatische wapens, een niet-bestaand broertje, en vooral ook over de smerige automaatkoffie in de lerarenkamer van de school waar ik lesgeef. Somehow hebben die dingen met elkaar te maken.
Er gebeurt zoveel! Zoveel hilarisch/fijns/spannends! Zaterdagavond ging de clip bij A2 in “première”. Dat wil zeggen: ik pleurde ‘m online. In de video: ik, Grootje de teddybeer, de pyjama van Bram, twee broertjes, een zusje, een vader, scrabble en Heel Veel Chinees.
In aanloop naar de grote releaseshow op 15 december zal ik hier een beetje bloggen over Het Leven Van Iemand Wiens Tweede Album Bijna Uitkomt. Want, dames en heren, het is me wat.
Twee dagen geleden verscheen CHIN. IND. SPEC. REST. op de Luisterpaal van 3voor12 (waar ‘ie nog steeds te beluisteren is!), en natuurlijk zat ik met samengeknepen billetjes te wachten op de eerste haat-/liefdetweets te wachten. En WAT WAREN JULLIE LIEF! Echt, de plaat wordt gedeeld en bejubeld, en ik ben er nog steeds warm van! (excuses voor al de retweets van jullie lieve complimenten, ik beloof dat ik ook weer gewoon over Boer Zoekt Vrouw ga ranten zondagavond, zoals jullie gewend zijn)
Meteen na de verschijning op de luisterpaal barstte het perscircus los. Een interview op Radio 3voor12Utrecht, een interview bij het ochtendprogramma van de awesome Tamar Tieleman op KX Radio. Vanavond zou ik te gast zijn op Radio Mortale, maar ik durf de weg niet op wegens omgewaaide-bomen-des-doods, dus hebben we de uitzending verzet naar 19 december. En zo gaan we maar door.
Ondertussen is de clip bij de single A2 zo goed als klaar om de wereld in geslingerd te worden, wordt er hard gewerkt aan de clip bij Voorbeeldfunctie EN heb ik vanochtend een concept mogen kiezen voor een clip voor openingsnummer BMD/IBB, die gemaakt zal worden door studenten van de HKU. Dat wordt een bizarre, abstracte toestand – ik kan niet wachten.
Het is zo druk dat ik nauwelijks tijd heb om mijn nagels lakken (en oh shit, ik moet nog naar de kapper want STEL DAT DWDD BELT!!!1!!), maar ik geniet met volle teugen, y’all. Will keep you posted!