Categorie: Persoonlijk
Als professioneel tv-junkie spendeer ik meer tijd met mijn Ziggo Totaalpakket dan me lief is. Mijn specialiteiten: pulp, docu’s en verder alles wat beweegt en geluid maakt. Speciaal voor jullie presenteer ik ieder weekend de terugkijkbriljantjes van de afgelopen week. Wat moet je gezien hebben?
Drugs en coke
Ik kijk nooit naar Fox Sports, maar zapte er deze week toevallig langs en viel midden in een prachtige docu: 30 for 30, the two Escobars. Over wereldberoemde Escobar 1: Pablo, en de invloed die hij had op het Colombiaanse voetbal. Escobar 2, Andres, maakte tijdens het WK 1994 een eigen doelpunt, en werd vervolgens vermoord door boze fans. Belachelijk veel geweld, en belachelijk veel mooi voetbal. Gouden combi!
Je kunt de docu terugkijken op youtube.
In 2002 – ik was 15 – mocht ik naar een literair festival. Daar stond ik in de rij bij de signeertafel, met drie romans van Leon de Winter. Toen ik aan de beurt was, nam hij mijn stapeltje aan en keek. Hij hield mijn Grote Lijstersuitave van La place de la Bastille even voor zich en gaf ‘m aan me terug. ‘Dat is een slecht boek, dat signeer ik niet.’ Ik was onder de indruk: deze Grote Schrijver bezat enige vorm van zelfreflectie.
Wat er in de tussenliggende veertien jaar precies is gebeurd weet ik niet, maar van die zelfreflectie is nu in ieder geval geen sprake meer. Of, misschien was De Winter in 2002 ook al een paranoïde aluhoedje, maar toen was er nog geen twitter, dus hield hij zijn onzintirades lekker binnenskamers. Kan ook natuurlijk.
Anyways: om u ervan te vergewissen dat ook Groot Schrijvers compleet de weg kwijt kunnen raken, hier een bloemlezing uit de kleurrijke tijdlijn van Leon de Winter. Triggerwarning!
Zo elegant voel ik me ongeveer als ik ‘s ochtends met mijn dikke pens naar de badkamer waggel…
Als professioneel tv-junkie spendeer ik meer tijd met mijn Ziggo Totaalpakket dan me lief is. Mijn specialiteiten: pulp, docu’s en verder alles wat beweegt en geluid maakt. Speciaal voor jullie presenteer ik ieder weekend de terugkijkbriljantjes van de afgelopen week. Wat moet je gezien hebben?
Help, Mijn Vrouw Is Een Totaalbitch
Doorgaans zijn de mannen in Help, Mijn Man Is Klusser lakse luie exemplaren, en de vrouwen van het over zich heen laten lopende type, maar deze week zijn de rollen omgedraaid. Lucienne is een gebouw van een vrouw, die haar man het liefst afsnauwt. Als wraak laat hij haar al jaren in de schuur slapen. Mijn voorspelling: deze huwelijkse tragedie is niet opgelost met zes emmers supertex. Run, Gert-Jan, run!
Mooiste quote: ‘Als jouw oren uitgespoten moeten worden, dan doe ik dat, godverdomme!’
‘Hoeveel muren wil je dat we sauzen, Lucienne?’
Ik schrijf maar weer een stukje, want 1 mei is het zover. Da’s nog twee maanden. Dan verdwijnt de VAR en worden zzp’ers blootgesteld aan een systeem dat ik maar vast heb omgedoopt tot De Grote Chaos. Ik schreef er al eerder stukjes over, maar dat heeft er vooralsnog niet voor gezorgd dat iemand in de Tweede Kamer zich achter de oren heeft gekrabd en heeft afgevraagd of het nou allemaal wel zo’n goed idee is. Nu wil ik geen doomsday prophet uithangen, maar laat ik het zo zeggen: de voortekenen zijn niet echt gunstig.
Ten eerste: het plan is al pak ‘m beet tien keer uitgesteld. Ben je zzp’er, dan werk je nu nog met je VAR uit 2014, omdat er nadien (2015, 2016) steeds geroepen werd dat de modelovereenkomsten écht zo snél mogelijk ingevoerd gingen worden. Nou, niet dus. Steeds bleken de plannen toch weer niet waterdicht, onduidelijk, en moest het hele gebeuren weer uitgesteld worden.
Een album uitbrengen is eigenlijk best veel werk. Dat wil zeggen, als je het goed wil doen, met een label en een boeker en een tourproductie enzo. Daar kwam ik de afgelopen weken achter. Waarom dan, vraag je je af: het album is toch al lang klaar? Ja klopt, maar stiekem moeten er nog een hoop andere dingen gebeuren. Kleine samenvatting.
Dingen Die Je Doet Voor Een Albumrelease
1. Interviews – best veel interviews ook. Supertof dat ik zoveel media-aandacht krijg (dankjewel, platenlabel)! Ik heb in de afgelopen twee weken… even tellen… 14 journalisten gesproken. Daarnaast heb ik vier fotoshoots gedaan, 4 inbel-vraaggesprekjes op de radio, 2 radio-interviews in de studio, en 1 tv-optreden bij DWDD.
2. Repeteren – anders klinken de shows zo ontiegelijk chaotisch straks. En we willen natuurlijk klinken als de beste band ter wereld, dus repeteren we een paar keer per week de billen uit onze broek.
3. Vragen beantwoorden – je verwacht deze niet, maar ik denk dat ik een paar uur per dag kwijt ben met het beantwoorden van vragen van mensen die keihard aan het werk zijn om alles te organiseren. ‘Kun je het artwork even controleren?’ ‘Met hoeveel mensen kom je eten bij die en die show?’ ‘Wanneer kom je je outfits doorpassen?’ Etc., etc.
Gisteren was een megadrukke radiodag. Dat kwam omdat ik een stukje schreef over het afschaffen van de VAR. Vervolgens mocht ik komen praten op de radio. Luister hier terug!
- Op radio 1 was ik te gast bij De Nieuws BV om met Pierre Spaninks in discussie te gaan met Eerste Kamerlid Marnix van Rij. We waren het – kort gezegd – niet met hem eens. Kijk/luister terug.
- Op radio 3voor12 praatte ik met Roosmarijn en Jasper van Dijk (SP) over de inkomsten van popmuzikanten. Verdienen we echt zo weinig? Luister terug.
- Bij Nu Al Wakker op Radio 1 sprak ik de voicemail van Mark Rutte in. Of hij alsjeblieft nog een nachtje wil slapen over het afschaffen van de VAR. Luisterrrr!
