Vandaag wil ik het even hebben over medicijnen, en dan met name die tegen psychische aandoeningen. Of ja, specifiek: MIJN medicijnen. Ik ben er altijd open over geweest dat ik heel veel baat heb bij citalopram, het antidepressivum dat ik inmiddels alweer 14 jaar slik. Ik begon ermee op mijn negentiende, toen mijn eerste écht heftige depressie na acht maanden nog altijd van geen wijken wist, en ik slik het nog altijd.
Ik was er tot voor kort ontzettend tevreden mee. Het hield de meeste angst eronder, slechte periodes duurden korter, en ik had weinig last van bijwerkingen. Ja, ik zweet in de zomer zo hard dat ik een beter wet-look heb dan het kapsel van Peter André in 1998 (google maar even als je geen generatiegenoot bent), maar dat was het dan ook wel.
Maar de laatste tijd begon er iets te knagen. Sinds augustus heb ik – zoals je misschien wel weet – een paar behoorlijk slechte periodes gehad. Ik verhoogde de dosis citalopram, maar dat hielp maar een paar weken, daarna was het weer bal. Op mijn slechte momenten slikte ik flink wat oxazepam bij (da’s een kalmeringsmiddel), maar nooit lang, omdat het spul superverslavend is en ik heb een broertje dood aan dingen die superverslavend zijn. Nou ja ok, behalve online shoppen dan, maar dat is een ander verhaal.
De laatste slechte periode zei een psychiater op de crisisdienst: ‘Misschien werkt de citalopram niet meer, dat zou helemaal niet zo gek zijn, na 14 jaar.’ Ik had daar nog nooit over nagedacht, maar het klonk niet onlogisch. ‘We gaan iets anders proberen, ik geef je een microdosis olanzapine, een antipsychoticum.’
Daar schrok ik wel even van, want ik ben nooit psychotisch geweest, zelfs niet een beetje of bijna. Maar de psychiater vertelde me dat steeds meer onderzoek uitwijst dat antipsychotica ook heel effectief zijn bij ernstige angstklachten. En laat ik nou net verlammende angstaanvallen hebben. Ik zat er zo doorheen dat ik zei: ‘I’ll try anything.” Dus daar gingen we.
Nu, een tijdje later, ben ik ontzettend blij dat die psychiater me op dat moment trof, en deze beslissing nam. De laatste paar crises bezwoer ik door mezelf plat te leggen met oxazepam en dagenlang te slapen. Nu sliep ik de eerste twee dagen ook, maar de paniek was weg. Alsof iemand er een glazen stolp overheen had gezet. Ik kon er nog wel naar kijken, maar het niet aanraken. En na de eerste twee dagen was ik wakker, alert, en angstloos. Een verademing.
We zijn er nog niet. De bijwerkingen van olanzapine zijn nogal jammer. Ik tril zo erg dat ik steeds dingen uit mijn handen laat vallen en weinig kracht in mijn handen heb. Je stofwisseling vertraagt ernstig waardoor de meeste patiënten erg veel aankomen, en sneller diatbetes krijgen. Geen bezoekje aan de Efteling, zullen we maar zeggen. Maar er zijn nog alternatieve middelen die ik kan proberen, en eerst moet ik maar eens afwachten of de bijwerkingen nog wegtrekken…
Ik merk wanneer ik hierover praat of schrijf dat er nog veel taboe ligt op het openlijk praten over medicijngebruik, en over voors en tegens, en twijfels, en op- en afbouwen en wisselen van medicatie. Ik zou het echt superfijn vinden om van anderen te horen wat hun ervaringen zijn, en hopelijk kunnen we er ooit over praten (en janken en lachen) alsof het gaat over fysieke mankementen.
Wat een mooi en open stuk! Goed dat je er zo eerlijk over bent, hoe moeilijk ook! Ik heb tweemaal geprobeerd af te bouwen van het anti depressivum paroxetine. Een keer gewoon en 1 keer met taperingtrips waarmee je heel langzaam de dosis verlaagd. Helaas kwam beide keren de depressie genadeloos hard terug. Nu besloten dat ik blijkbaar een extra stofje nodig heb, want elke keer als ik opnieuw startte voelde ik me na een paar maanden weer goed. Na laatste keer afbouwen ben ik wel ipv paroxetine het middel citalopram gaan gebruiken. Naar volle tevredenheid! Succes met jouw weg vinden in je medicatie!
Aafke,
Luister eens naar de podcast The Hilarious World of Depression. Daarin wordt ook geprobeerd het stigma er af te krijgen en dat doen ze heel goed.
Mlmeulenbroek@kpnmail.nl
Ik gebruik al jaren paroxetine. Ik voel me sinds dit gebruik meer mezelf, durf meer, kan meer. Ik ben hier altijd open over, ik vind dat geen mens zich over medicatie moet schamen. Liefs en sterkte, Marion
He Aafke,
Wat een ingeving van de psych om toch met antipsychotica te beginnen, ik herinner me dit wel van mijn werk jn de jeugdpsychaitrie dat de jeugdpsychiater zijn medicatiekeuze motiveerde door te zeggen dat hij een specifieke werking van het medicijn wilde gebruiken door inderdaad een lage dosering te geven. Soms werkte dat.
Zelf heb ik in mijn grote depressie praxxetine voorgeschreven gekregen door de huisarts. Ik heb altijd veel last gehouden van de bijwerkingen (en wat ik aankwam in gewicht krijg ik niet meer afgevallen). Slaperig, trilligerig, zweten enz. Tijdens mijn opname 5 jaar later wilde de psychiater dat ik coldturkey afbouwde, maar ik wist toen al van de afbouwhel, dus dat vertikte ik. Weet nog altijd niet of het wijsheid van haar of mij was.
Na 16 jaar slikken en een compleet ander leven (liefde, afgekeurd voor werk, verhuisd) bleek ik vervroegd in de overgang en moest aan de hormonen. Dan de paroxetine eruit, want had het idee dat het weinig meer toevoegde aan mijn staat van zijn. Dat werd na een eerste drie kalme maanden een afbouwhel van 2 jaar tot ineens. De gordijnen openschoven en ik de wereld weer helder zag. En me goed voelde!!!! Daarover wel in paniek geraakt, want als… Goed contact met de huisarts hierover gehad en inderdaad weer vijf jaar later knaagde de depressie aan de deur. En uiteindelijk lukte het niet km de deur dicht te houden. Weer medicatie? Van een vriendin die kunstzinnig therapeute is, kreeg ik vormtekenjngen om te oefenen en ik moest op vakantie naar warmte en zee. En daar lukte het inderdaad om door de crisis te geraken. Opluchting!
Ik leef wel heel rustig met veel regelmaat, weinig prikkels, niet werken enz.
Twee jaar geleden ging mijn huisarts met pensioen en ging ik naar een andere praktijk. Ik. Haalde mijn papieren dossier op en bladerde erin op,zoek maar info over mijn oogafwijking en kwam een totaal vergeten brief tegen van de gyneacoloog over mijn PCOS, een hormoonafwijking waardoor zwanger raken niet of nauwelijks gaat en met stemmingsstoornissen als gevolg. Ik googlelen en ontdekte toen dat bij deze depressie nooit paroxetine voorgeschreven mag worden. Toen zakte ik wel heel erg door de grond. Als ide goedmaking huisarts deze brief niet was vergeten had ik een aandeel medicatie kunnen krijgen en was mijn leven waarschijnlijk heel anders gelopen dan 5 jaar depressie, afgekeurd zijn voor mijn leukste werk, een terug getrokken leven leiden. Dat doet wel pijn ja. Daarom gun ik het anderen wel als er verder gezocht en gekeken wordt naar wat hen kan helpen! Alle goeds!!
Hoi, ik werk in de gehandicaptenzorg. Een cliënt kreeg ook Olanzapine en had buiten dat het middel goed werkte ook erg last van de bijverschijnselen.Hij is toen overgaan naar Quatiapine. Het middel werkte net zo goed maar dan zonder de bijwerkingen. Wie weet iets om te bespreken met je arts.
Sterkte en groetjes, Marjolein
Herkenbaar om te lezen van het zweten met warmte haha.
Ik probeer al jaren te stoppen met mijn medicatie ( gebruik wat anders ), de bijwerkingen van het afbouwen zijn zo heftig dat ik het heel rustig aan moet doen. Het is idd een taboe, en zou denk ik vanuit de artsen ook meer regie over moeten komen. Wat het bijvoorbeeld al moeilijk maakt.. Mijn medicatie is alleen in 10mg te krijgen, toen ik ging afbouwen moest ik zelf met een mesje de tabletten door midden breken of door vieren waardoor het nooit helemaal gelijk was, terwijl je dat echt voelt in je lijf. Ik verbaas mij daar nog steeds over..
Succes met de medicatie en dat je je goed mag voelen 👍
Hoi Aafke,
Een oud-collega van jou (en een vriendin van mij) wees me op je verhaal over psychofarmaca. Ik ben net twee weken van alle medicatie af (citalopram & quetiapine, voor slaapstoornis en depressie), na 11 jaar gebruik.
Voor als je nieuwsgierig bent: op psychosenet.nl plaats ik om de week een nieuw blog over hoe het afbouwen me is vergaan, en zal ik ook iets gaan schrijven over hoe het leven zonder me bevalt.
Ik sta open voor contact, mocht je dat leuk vinden 🙂
Hoi Tess,
Ik weet niet of jij hier nog actief bent,
Maar ik had een vraag aan je.
Na hoeveel weken knapte jij op uit je depressie met de medicatie?
Gr. Antoinette
Ha Antoinette,
Het duurde bij mij iets minder dan zes weken, waarin de eerste vier weken nadat ik begon met (nieuwe) medicijnen vrij heftig waren, daarna werd het beter. Na twee maanden kon ik pas echt zeggen dat het werkte en dat ik me beter voelde.
Beste Aafke,
Zelf kamp ik met een erge angststoornis en ik denk dat een microdosering antipsychotica mij ook zou kunnen helpen. Alleen hulpverlening loopt er niet echt warm voor. Zou ik een keer met je kunnen contacten over jouw ervaringen?
Alvast bedankt.
Hey Aafke,
Man man wat een feest aan herkenning! Hier ook met 19 jaar gestart met citalopram. Deed het hier met wat ups en downs zeker 10 jaar best goed op! Na 14 jaar en twee kids verder ging het toch best weer slecht en idd psychiater gaf aan dat het middel waarschijnlijk zijn beste tijd bij mij had gehad .. de oxazepam hier ook altijd op zak voor de pieken en om door de grootste blubber heen te komen . Maar niet te lang ! Want idd ik wil geen gewenning. Ik vond het doodeng iets anders te proberen , toch gedaan ( zoloft) na 3 weken dikke bijwerkingen en mega paniek weer terug gekrabbeld naar de citalopram. Maarr helaas voelde me echt intens depressief en weer switch gemaakt , ditmaal fluoxetine. Voel me nu na 6 weken eigenlijk nog best slecht maar het allerslechtste is er vanaf .. maar tis echt eigenlijk ook niks .. dus zit nu te dubben hoe verder .. ben benieuwd hoe jij nu gaat met de micro dosis ! ?
Groetjes!
Tara
poehh,
ik ben net vijf weken onderweg met citalopram van 10 mg naar 20 mg gegaan maar ik kreeg een aantal paniekaanvallen dat ik dacht dat ik dood ging, het leek wel een beroerte, van warm naar ijskoud gevoel en een blackout wegraak gevoel, poehh, daarna kreeg ik oxazepam erbij en die slik ik nog steeds erbij maar voel me erg moe, ik ben nu vijf weken onderweg en de laatste twee dagen was ik extreem moe
Na een rondje afbouwen/ opbouwen toch weer naar Paroxetine (die bij mij niet meer goed werkte na circa 20 jaar), maar nu zit ik met een middel dat meestal niet goed werkt, plus een enorme gewichtstoename. Ik sport me suf, maar het gaat er NIET af. Bovendien heb ik het de hele dag warm en zweet ik me suf, ook een handicap bij het sporten. Ik heb het spul ook in huis (licht anti psychoticum)maar ben als de dood dat er nog meer gewicht bijkomt, want dat werkt voor mij echt ook depressieve gevoelens in de hand.Dus wil weer iets anders proberen (en heeeeeeeeeeeel rustig afbouwen van de paroxetine). Depressies tussen het switchen van medicatie komen volgens mij vaker voor.
Hoi ik zit weer in een depressie.na 7 jaar geleden. Nu slik ik al 10 jaar escitalopram. Was zelf gaan afbouwen en pats hier zitten we weer. Nu had ik tot vandaag oxazepam erbij maar sinds vanmiddag is deze verandert naar quetiapine. Ik hoop zo dat ik nu mijn rust kan vinden!!!!!!!!!!! En weer kan gaan werken aan mijn herstel.
Hoi iedereen,
Zou iemand weten of je makkelijk kunt overstappen van het beruchte paroxetine na 11 maand op 30 mg, en dit op een andere antidepressivum? (Ik wil niet zonder)
Ik nam voorheen 20 mg citalopram, nog verhoogd bij een herval naar 40 mg, maar geen resultaat meer (nam het 15 jaar)
Met paroxetine heb ik niet echt volledig beterschap..ik overweeg fluvoxamine maar heb schrik voor de afbouw paroxetine en opbouw van een ander…
Ik zat aan de 3×20 oxazepam… Omgezet naar quetiapine 3×25 maar het werkt niet… Het gaat weer fout… Slik ook sinds 8 weken mirtazapine 45 mg en voor de nbacgt 50 mg quetiapine.. Ik moet weer aan de oxazepam… Help me alsjeblieft
hoi, ik slik citralopram 10 mg, quetiapine 100 en oxazepam meestal 5-10 mg. Ik blijf erg gauwgestresst zonder echt aanleiding . kamp al langer mer depressies was de afgelopen 3 jaar medicatie vrij.
Het 30 dagenprogramma reset naar overvloed heeft me de laatste x best geholpen maar nu lukt t me niet goed de discipline op te brengen.
Hebben jullie ook gedacht dat vrouwelijke hormonen veel invloed hebben? Ik ben gestopt met antidepresiva, en ben overgestapt op teunisbloemolie en agnus cactus. Ook vanaf 45 jaar komt er een menopauze aan bod. Wij vrouwen hebben constant met hormonen te maken, dit heeft best invloed op ons welzijn. Er wordt best vaak antidepressiva voorgeschreven, maar niet verder gekeken. Tip: Meet je hormoonbalans!
Idd ik zit in de overgang en had al jaren citalopram, en was stabiel. Nu pas denk ik dat de overgang ongeveer een jaar geleden echt is begonnen, en ik al zeker een jaar best naar de klote ben, angst onrust onzeker, huilen en nog meer huilen. Overgestapt naar escitalopram plus Lenzetta hormoon spray, niks werkt lijkt het..
Iemand ervaring of tips
Lieve groet Conny
Ik heb in 6 weken tijd de seroxat die ik al heel lang slikte,50 mg,afgebouwd omdat het middel niet meer hielp. bij 30 mg kon ik 10 mg citaloptram toevoegen. Nu zit ik inmiddels op 5 mg seroxat en 40 mg citalopram. Nu dus 6 weken op citalopram.
Ik voel me vreselijk depressief en angstig.
Ik had verwacht dat na zeker 6 weken citalopram opbouw er wat verbetering in zou zitten. Niet dus! Herkent iemand dit?
Met lieve groet Elvira
Hallo Elvira
Ik herken het zeker ,ik ben van de paroxetine overgegaan naar citalopram 20mg en dat doe ik nu 10weken en zit nog in de depressie en angsten en paniekaanvallen,de psycholoog zei dat ik er de tijd voor moest nemen en niet bij iedereen werkt het snel.
Ik heb nu ook oxazepam erbij gekregen maar vindt het nog een dingetje.
Maar we houden de moet erin .ik wens je heel veel sterkte en zet door.