Vandaag blik ik terug op Je Doet Je Best Maar, mijn derde album, dat in februari 2016 verscheen. Het was een gekke tijd. Ik schreef de nummers allemaal in de zorgeloze zomer van 2015, en ik herinner me de eindeloze zomeravonden dat de zon nog scheen en ik lekker met een sigaretje en een biertje (en ok, ook wel eens een jointje) op ons balkon zat, en mijn gedachten de vrije loop liet. De nummers ontstonden in vrije associatie, en ik werkte ze uit in mijn spiksplinternieuwe studio aan de overkant van de straat. Ik had net mijn eerste synthesizer gekocht (een Prophet 08 van Dave Smith), en moest me enorm verdiepen in de complexe geluidsstructuren en synthese. Het was het allemaal waard.
Toen de nummers af waren, in het najaar, werd ik zwanger. Niet geheel onverwacht, maar wat wél onverwacht was, was dat ik de eerste drie maanden doodziek zou zijn. Ik kotste de maag uit mijn lijf van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, viel kilo’s af en kwam al snel in een hevige depressie terecht, die zo heftig was dat we een lang geplande reis door Amerika cancelden en ik maandenlang thuis zat. Aan het album werken was opeens een stuk minder belangrijk.
In de vierde maand van mijn zwangerschap begon ik me langzaam weer wat beter te voelen, en krabbelde ik overeind. Ondanks dat mijn lichaam opeens veranderd was in een boot waarvan ik niet wist of en hoe lang hij nog zou drijven, dook ik weer de studio in. Zingen was opeens anders, mijn stem werd zwaarder – maar dat was stiekem best een interessante ontwikkeling. Toen het album af was en we gingen releasen in februari 2016 was ik inmiddels al flink zwanger. Bas Kosters ontwierp outfits voor me waarin mijn buik lekker naar voren kwam (letterlijk en figuurlijk), en ik heb met ontzettend veel plezier en trots staan zingen met mijn blote toeter.
De tour rondom het album hebben we uiteindelijk in twee delen gesplitst: een aantal shows tot net voordat ik zou gaan bevallen, en een aantal shows daarna. Het was echt heel bizar te merken hoe makkelijk de tweede helft van mijn zwangerschap ging, en de laatste show speelde ik 4 weken voor mijn bevalling. Lang rechtop staan was te vermoeiend, dus speelden we zittend, maar zingen was echt THE BOMB met zo’n enorme pens. Net alsof je er zes klankkasten gratis bij krijgt!
Omdat mijn leven tussen het schrijven van de nummers van Je Doet Je Best Maar en het touren met het album zo totaal veranderde, blijft dit een heel bijzonder album. Mijn lievelingsnummers zijn de drie nummers die een politieke lading hebben: Blokken, Haider en Man Met Een Agenda. Ik had tot dan toe nog niet over politieke thema’s geschreven, en durfde dat eigenlijk nog niet goed, en vond er uiteindelijk een vorm voor: ik bedacht 3 personages die ik aan het woord liet. In Blokken is dat iemand die in de bijstand zit en door de formulieren en regels het bos niet meer ziet, in Man Met Een Agenda is het Joris Voorhoeve die zich moet verantwoorden over wat er in Srebrenica is gebeurd, en in Haider is het… Jörg Haider, natuurlijk.
Luisteren kan hier!