Sinds ik mijn lees-mojo heb teruggevonden lees ik weer als een niet-vertraagde thalys, en het is superfijn. Ik tip weer een paar boeken die me de afgelopen maand zijn bijgebleven!
1. Damn, Honey (Marie Lotte Hagen & Nydia van Voorhuizen, 2018)
Dit boekje verscheen als reactie op het omstreden boek van influencer Jamie Di (Sexy, but tired, but sexy), waarin ze o.a. vertelt dat je maar zin moet maken in seks als je partner zin heeft. Er was veel ophef over dat boek (want wat voor voorbeeld is dit voor onzekere tienermeisjes?), en Hagen en Van Voorthuizen schreven razendsnel Damn, honey, dat veel meer is dan alleen maar een weerwoord. Het boekje is een verzameling anekdotes en achtergrondverhalen over het leren accepteren van je lichaam, volwassen worden als vrouw, seksualiteit in voor- en tegenspoed, afgewisseld met grappige lijstjes en tussenwerpsels. Het perfecte cadeau voor je jongere zusje/nichtje/vriendin/buurmeisje.
2. The spy who came in from the cold (John le Carré, 1963)
Dit boek stond al vijf jaar in mijn kast. Ik kreeg het van mijn ex die me heel veel boeken gaf (altijd raak, ook), maar deze kreeg ik de dag voor ik bij hem wegging, en het bleef maar liggen. Nu ik zelf bezig ben met het voorbereiden van Kleurlozen Deel 2 (dat onder meer over contraspionage gaat) wilde ik het eindelijk lezen, en mijn ex bleek ook de laatste keer gewoon gelijk te hebben gehad: dit is een steengoede klassieker. Ik had nog niets van Le Carré gelezen, maar was wel al verliefd geworden op de beige-bruine-rokerige verfilming van zijn roman Tinker, Tailor, Soldier, Spy, die ook in de koude oorlog speelt. De romans blijken precies dezelfde sfeer neer te zetten: beklemmend, donker, nerveus. In doeltreffende bewoording, zonder al te veel franje, vertelt Le Carré het verhaal van een spion die met pensioen lijkt te gaan.
3. We need to talk about Kevin (Lionel Shriver, 2003)
Man, dit is het beste én deprimerendste boek dat ik in lange tijd heb gelezen. Het verhaal van een moeder wier zoon een school shooter is. Ze kijkt terug op zijn jeugd, vanaf het moment dat zij en haar man besloten een kind te nemen. Shriver beschrijft in wervelende zinnen die je meesleuren het verhaal in, en ze laat niet los. Psychologische romans staan doorgaans niet bovenaan in mijn top 3, maar de dynamiek tussen Kevin en zijn moeder is bloedstollend. Hij is een verschrikkelijk kind, zo’n type dat je doorgaans in horrorfilms tegenkomt, op iedere pagina vraag je je af wat hij nu in godesnaam weer gaat verzinnen om zijn moeder te tergen. Zij is niet het clichématige slachtoffer, maar een vrouw die niet voor het moederschap geschikt is, en zich daar langzaam van bewust wordt. Je blijft je als lezer maar afvragen waar het verkeerd gaat – een boek als een achtbaan.
Bonustip: Peter R. de Vries
Hier nog een guilty pleasure. Ik hou enorm van true crime, en ben al sinds mijn kindertijd stiekem fan van Peter R. de Vries. Dat nasale toontje, die ietwat ongepaste zelfgenoegzaamheid, de vasthoudendheid: ik hou ervan. Een paar weken geleden ruilde ik met Dead Neanderthals–drummer en mede-Peterfan René Aquarius een stapel van zijn oude true crime-boeken tegen een gesigneerd exemplaar van Concept M, en zo kwam het dat ik ineens een bundeling columns van Peter R. uit 2006 zat te lezen. HEERLIJK. Ik googlede alle zaken waarover hij het had om te kijken of er nadien schot in de zaak was gekomen, en ontdekte tot mijn horror dat hij destijds nogal sceptisch was over mensen die stelden dat Lucia de Berk wellicht onterecht veroordeeld was. Afijn: not for everyone, maar ik heb ervan gesmuld.
