Tag: politiek
Om te vieren dat op 8 maart mijn nieuwe EP (Versplintering Op Rechts) uitkomt, én om zoveel mogelijk mensen na te laten denken over wat ze met hun stem doen, organiseren we op 9 maart in samenwerking met de Universiteit Utrecht een groot verkiezingsfestival in Tivoli/Vredenburg: U VOTE.
Tijdens het festival speel ik natuurlijk mijn nieuwe EP, maar ik neem een hoop interessante gasten mee. Wiskundige Ionica Smeets vertelt hoe de regering eruit zou zien als we een ander kiesstelsel zouden hebben, schrijver Emma Curvers duidt de gevaarlijkste groep kiezers (50+) aan de hand van vakantiefoto’s van haar moeder, en Carmen Felix en Tofik Dibi van De Gladiool doen een (ongetwijfeld hilarische) liveblog.
Kom dus allen! Zou ik heel gezellig vinden!
When je partijnaam een beetje lijkt op bReeZahTaAl uit 2002.
“Okee, okee, sorry, Mark.”
Vandaag kopt de Telegraaf op de voorpagina: “Asielhopper-invasie”. Het is het zoveelste neologisme dat de krant introduceert door een woord of voorzetsel met negatieve connotatie voor of achter “asiel” te plakken. Telt u maar even mee met de koppen van de afgelopen week. 7 januari: “asielhopper-invasie”, “kansloze asielplaag”. 4 januari: “aso-asielzoekers”, “asielmachine”. 3 januari: “asieltuig”. En net voor de jaarwisseling was er nog een creatieve variant: de “asielaso”.
De koppen staan steevast boven artikelen over asielzoekers uit Algerije en Marokko. Asielzoekers die in Nederland weinig kans maken op een verblijfsvergunning, en daarom – zo redeneert De Telegraaf – maar beter meteen weer uitgezet kunnen worden, voordat ze hier rottigheid gaan uithalen. Over de inhoud van de artikelen wil ik het vandaag niet hebben, het gaat me puur om de woorden die de Telegraaf kiest om erboven te zetten. Framing zit namelijk niet alleen in het verstrekken van gekleurde of onjuiste informatie, maar ook in woordkeuze.
Nadat de Tweede Kamerleden zich een paar dagen hebben mogen volvreten en met oud & nieuw door de mist het vuurwerk niet zagen, is de campagne weer losgebarsten. Alle goede voornemens ten spijt: het nieuwe jaar begon meteen weer lekker ouderwets inhoudsloos. Er valt weer een hoop te lachen én te huilen! Ik vat de campagne van deze week even voor u samen.
Thierry Baudettert lekker door
Maandag viel Thierry Baudet meteen met de deur in huis: het verkiezingsprogramma van het Forum voor Democratie is rond. Voor wie geen zin heeft in paaagina’s vol holle frasen is er goed nieuws: het programmaatje laat zich makkelijk samenvatten. Burgemeesters moeten verkozen worden, minder belasting voor alles en iedereen, en hogere salarissen voor zorg, onderwijs en leger.
Ik hoor u vragen: WIE GAAT DAT BETALEN, THIERRY?! Daar heeft hij gelukkig goed en grondig over nagedacht. Tromgeroffel…….. DE KINDERBIJSLAG GAAT OMLAAG. Heel benieuwd hoeveel dat oplevert. Een paar tientjes?
Vandaag leg ik uit waarom ik mezelf links noem. Linkser dan links zelfs. Het staat in mijn twitterbio, dus dan is het officieel.
Yeehaw, de verkiezingen zijn weer begonnen! Fantastisch! Want dat betekent in Nederland inmiddels net als in de VS maaaaandenlange slechte imitaties van soaps en dat is smullen. De verkiezingscampagnes zijn een soort Olympische Spelen, maar dan zonder Maurits Hendriks die dronken Yuri’s op een vliegtuig terug naar huis zet. Nee! Dronken Yuri’s krijgen onbeperkt spreektijd in talkshows, in de hoop dat erover getwitterd wordt. Want: there’s no such thing as bad twitteraandacht.
Sander Swekker
Geheel in die gedachtelijn besloot de VVD om Sander Dekker deze week bij Pauw neer te zetten om daar iets te zeggen over de onrust onder Turkse schoolkinderen en hun ouders. Je zou zeggen dat dat een logische stap is: hij is immers staatssecretaris van Lerarentekort, maar als je hem hoort sputteren dan vraag je je af of ze niet beter gewoon Ard “Anti-aanbaklaag” van der Steur hadden kunnen sturen. Zelfs hij had zich er zonder enige kennis van zaken beter doorheen gebluft.
De verkiezingscampagnes zijn weer begonnen hoor. En hoe. De ene onzinnige ophefkamervraag na de andere. Om er maar eentje uit te lichten: Arjo Klingens, de manager van De Staat, zou “zichzelf” een miljoen subsidie hebben uitgekeerd.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Of De Staat wel of geen “rockband” is in de ogen van Martin Bosma, dat boeit me niet echt. Maar dat hij zomaar aanneemt dat Arjo Klingens een subsidie aan zichzelf zou hebben uitgekeerd, daarvan gaan mijn haren overeind staan.
Dit artikel verscheen op 3 augustus op de website van Vrij Nederland.
Gisteren ontstond er enige ophef toen bekend werd dat het Fonds voor de Podiumkunsten een vierjarige subsidie van ruim een miljoen toegekend heeft aan De Staat, één van Nederlands succesvolste bands. Belachelijk, zo klonk het direct op twitter en facebook. Waarom heeft een succesvolle band in godsnaam zoveel staatssteun nodig? Willen ze op vakantie naar de Malediven ofzo? En dan nog: daar verdienen ze toch meer dan genoeg geld voor?
Meteen laaide ook de aloude discussie op over de samenhang tussen subsidies en kwaliteit van kunst. Een flink aantal mensen is en blijft van mening dat kunst zelfbedruipend moet zijn: als het geen geld oplevert, dan zal het wel niet goed genoeg zijn. Die discussie wil ik hier niet voeren, daar is een andere plaats en tijd voor. Waar ik het hier over wil hebben is dat veel mensen vallen over het feit dat een popartiest subsidie krijgt. Gek genoeg lijkt men er inmiddels een beetje aan gewend dat orkesten en theatergezelschappen niet kunnen bestaan zonder subsidiekraan, maar popmuzikanten worden gezien als commerciële ondernemers, die prima hun eigen broek op kunnen houden. Sterker nog: woonde Prince niet op een enorm landgoed?
Dit artikel verscheen op 12 mei 2016 op de website van Vrij Nederland.
Vanmiddag was het weer zover: alle vwo-eindexamenleerlingen maakten hun examen Nederlands. Het meest omstreden examen van allemaal. Ieder jaar regent het klachten bij het LAKS, schrijven leraren Nederlands opiniestukken over wat er niet deugt aan het examen en aan het antwoordmodel, en wat er nou eigenlijk wel of niet getoetst wordt.
De afgelopen jaren heb ik als (oud-)leraar Nederlands steevast het examen zelf gemaakt en nagekeken. Gemiddeld kwam ik uit op een 8. Niet echt hoog, nee. Moet je eens proberen te verkopen als je docent wiskunde bent. ‘Ik had een 8, dus ik had 20 procent van de berekeningen fout.’ Me dunkt dat dat je geloofwaardigheid niet echt ten goede zou komen. Toch hebben veel leraren Nederlands zich verzuchtend neergelegd bij het feit dat je voor een taalvak nou eenmaal geen tien kunt halen.
