Tag: geluidsmannen
Gisteren zag ik een stukje uit een gesprek tussen Kim Gordon (bassist/zangeres van Sonic Youth) en Carrie Brownstein (gitarist/zangeres van Sleater-Kinney).
KG: ‘Ik vind het moeilijk om mezelf muzikant te noemen.’
CB: ‘Ik ook! Dat maakt het zo officieel. Oefen je wel eens op je instrument?’
KG: ‘Neuh. Ja, ik repeteer met de band. Maar ik heb nog nooit thuis geoefend.’
Alhoewel het verder best een suffig gesprek was, bleef dit hangen. Ik vind het ook moeilijk om mezelf muzikant te noemen. Dat is best raar: ik maak muziek sinds het moment dat ik kon zitten en met mijn vuisten op pianotoetsen kon rammen, en ik verdien er inmiddels alweer een tijdje mijn brood mee. Toch voel ik nog altijd een reserve wanneer iemand vraagt wat ik voor de kost doe. ‘Van alles’, zeg ik dan.
Zo. Anderhalf jaar touren met Chin. Ind. Spec. Rest. zijn voorbij. Nu een half jaartje radiostilte, en dan een nieuw album, en een nieuwe tour (maar daarover later meer). Tijd om de grappigste en bizarste dialogen die ik de afgelopen jaren voerde met geluidsmannen (ik wil hier heel geëmancipeerd “geluidsvrouwen” aan toe willen voegen, maar jammer genoeg ben ik precies NUL vrouwen achter de knoppentafels tegengekomen) op te tekenen. Speciaal voor jullie!
Geluidsman: “Met z’n hoevelen zijn jullie? Zes?”
Ik: “Nee, met z’n drieën.”
Geluidsman: “Huh? Maar er staan zes instrumenten op jullie rider?”
