Tag: feminisme

Frontvrouw #2: Britney Spears

Hit me baby… (one more time) vond ik vooral een bloedirritant deuntje waar mijn nichtje altijd dansjes op maakte. Ja, en later was het een soort running gag dat mijn huisgenoot Britneys stemmetje naadloos kon imiteren. Supergrappig als je ‘s nachts stoned eieren staat te bakken in de keuken. Maar fan van Britney? Mwah, niet echt. Toxic was wel een lekker nummer, maar daar hield het mee op.

Ironisch genoeg werd ik pas fan toen Britney Spears een enorme crash maakte qua imago. Vriendinnen stuurden me lachend plaatjes van het hoofd-kaalscheer-incident, omdat ik – oh ironie – een paar maanden eerder mijn haar ook had gemillimeterd in een opwelling. Het intrigeerde me hoe de media op haar doken, als gevallen tienerster. En toen kwam ze met die comebackplaat: Blackout. Ik zette ‘m aan, ik weet al niet eens meer waarom. It’s Britney, bitch. Ik was verkocht.

Lees hier verder! →

Frontvrouw #1: M.I.A.

Mijn liefde voor M.I.A. gaat terug tot 2004, toen ik als vers zeventienjarig studentje keurig elke donderdagavond naar Pop-O-Matic in de oude Tivoli ging om urenlang te dansen en pas naar huis te gaan als het licht aanging, om een uur of vier. Ik kan een playlistje samenstellen van de klassiekers die Paul Nederveen (aka DJ St. Paul) destijds elke week draaide, en ergens in dat lijstje staat Paper Planes van M.I.A. Elke week dezelfde gebaren op de dansvloer. “All I wanna do is *pow pow pow pow* and a *ka-ching* and take your money.”

Lees hier verder! →

Viva400

De Viva400. Elk jaar weer een dingetje. Vorig jaar was ik zelf genomineerd, en ging ik na afloop nogal ham op de uitreiking die zo truttig was dat ik er spontaan wasverzachter van kreeg. Maar goed: de nominaties zijn weer bekend, en zolang het een ding blijft, wil ik toch graag even een paar van die topvrouwen endorsen. Gewoon, een beetje bindend stemadvies naar de mensen toe. Gaan we!

 

Hadjar Benmiloud

Omdat ze geheel kosten-batenloos feministisch platform Vileine opzette, waar wij zure zeikfeministen naar hartelust onze broek kunnen luchten. En dat is fijn. Hadjar is een lief poezenvrouwtje met haar op de juiste tanden. Plus: een fijne en goede hoofdredacteur.

 

Stella Bergsma

Omdat er niemand zo schaamteloos tweet over piemels en kutjes als Stella. Ik heb haar pussy-roman nog niet gelezen, maar dat doet er niet toe, want ik weet toch al dat ‘ie goed is. Althans, dat heb ik van horen zeggen. En oh ja: ze zingt ook heel fijn. En: ik ken niemand die zó vaak van facebook geflikkerd is. Dat alleen al is een stem waard!

Lees hier verder! →

Voer voor piemelpsychologen

Er zijn mensen die zeggen dat feminisme “af” is. Of dat je jezelf alleen feminist mag noemen als je elke dag iets roept over moslims. Of dat seksisme iets is dat zo subtiel is dat alleen overgevoelige vrouwen er last van hebben. Voor al die mensen is dit stukje, over hoe het er dagelijks op twitter aan toe gaat.

 

Daar moet een piemel in

 

Het begon gisteren allemaal met een tweet van Jan Roos, over een column van Simone van Saarloos.

Schermafbeelding 2016-01-31 om 09.34.03

Of iemand zo goed wilde zijn even zijn piemel in Simone te steken; de arme zuurpruim had het hard nodig. Ik vind dat fascinerend. Wanneer een vrouw niet SUPERMANISCHVROLIJK is, of gewoon even langer dan vijf seconde nadenkt voor ze iets zegt, dan is ze volgens sommige mantypes DIEPONGELUKKIG en ZUUR. De enige remedie? Een piemel in haar vagijntje. Niet dat het leuk is om zo’n zuurpruim te neuken: integendeel. De mannen die zich opofferen worden als weldoeners onthaald. Zo ook in dit geval.

Lees hier verder! →

Viva400-awards

Dit artikel verscheen op 19 november 2015 op Stellingdames.nl

Bij aankomst werden we verwelkomd op een witte loper, waar we mochten poseren met een soort Chippendales die vanwege het gure weer toch maar een shirtje aan hadden getrokken. Nou weet ik niet of het komt omdat ik zwanger ben van m’n eigen vent, of omdat ik niet op Chippendales val, maar ik vond het een beetje viezig. Snel doken we de zaal in. Ook hier: louter bedienend personeel uit de categorie Strakke Kaaklijn. Leuk om naar te kijken, daar niet van, maar ik begon langzaam het gevoel te krijgen dat ik in een soort vrouwelijke versie van de Playboy Mansion terecht was gekomen.

Lees hier verder! →

#zeghet

Dit artikel verscheen op 3 november 2015 op de site van Vrij Nederland

Seksueel misbruik is een onderwerp dat me aan het hart gaat. Sinds ik voorzichtig begon te spreken over mijn eigen ervaringen merkte ik dat vrijwel iedere vrouw iets heeft meegemaakt dat niet helemaal (of helemaal niet) gewenst was, en zich daarvoor schaamt. Bang is. Toen cabaretière Anke Laterveer vorige week bij Pauw haar verhaal deed, was ik niet eens verbaasd over de ronduit respectloze reacties die ze kreeg op twitter. Ik vatte ze samen en schreef een verweer. Vervolgens lanceerde dichter en zangeres Stella Bergsma op de hashtag #zeghet, om vrouwen (en mannen) aan te moedigen op Twitter hun verhaal te doen, hoe klein of groot ook.

Lees hier verder! →