Goed nieuws! In april ga ik mee op tour met Sef. Hij brengt zijn nieuwe album Excusez Moi uit, waar ik nog een mopje op heb meegezongen, en we trekken gezamenlijk het land door. Ikzelf breng materiaal van mijn nieuwe EP Versplintering Op Rechts, die op 8 maart uitkomt. Ik heb er superveel zin in! Hou mijn site in de gaten, want er komen nog meer (speciale) shows aan rondom de release van mijn EP.
16 april – Paard van Troje, Den Haag
22 april – Tolhuistuin, Amsterdam
Deze recensie van Versplintering Op Rechts (door Jacob Haagsma) verscheen in de Leeuwarder Courant op 18 februari 2017
De singer-songwriter van vandaag de dag hoeft zich voor de begeleiding van de getergde zielenroerselen niet meer te beperken tot piano of gitaar. Dik veertig jaar na de eerste hits van Kraftwerk spelen synthesizers en overige elektronica ook in die hoek hun partijtje mee, net als in indiekringen trouwens.
Aafke Romeijn geeft ruim baan aan zulke spullen. Ook los daarvan is ze een uiterst interessante figuur: conservatoriumststudente (compositie), lerares Nederlands, opgegroeid met harp en piano, journaliste, columniste, romanschrijfster, lang niet bang om haar mening te ventileren op krantenpapier of de sociale media. Versplintering op rechts heet haar komende ep, met het oog op de verkiezingen uiteraard. Steeds messcherp verwoord.
When je partijnaam een beetje lijkt op bReeZahTaAl uit 2002.
“Okee, okee, sorry, Mark.”
Noorderslag zit erop, maar we knallen meteen door! Voordat ik weer groots ga uitpakken, ga ik een aantal shows doen in een bijzondere duo-setting, met Bram. We zullen oud en nieuw materiaal brengen, vermengd met live beats, synths, gedichten, en nog veel meer. Komt allen!
30 jan – Bar Bukowski, Amsterdam (solo)
17 feb – Asteriks, Leeuwarden (met Sväva)
19 feb – Luxor Live, Arnhem (met Sväva)
24 feb – Naturalis, Leiden
En alvast voor de mensen in die Heimat: op 13 mei staan we in Overasselt! 
<3
Voor meer informatie: check hier!
(foto: Andreas Terlaak voor NRC Handelsblad)
Dit interview (door Joey Huisman) verscheen in de VARA-gids op 10 januari 2017.
Bram Voor jou is de televisie een soort behang.
Aafke Klopt, ik heb een televisie gekocht toen ik op m’n 17de op kamers ging, en die is nooit meer uitgegaan.
Bram Jij kan ook gerust een programma kijken terwijl je ondertussen op Twitter zit en aan het schrijven bent. Dat lukt mij niet, dan moet ik echt met mijn rug naar de tv gaan zitten.
Aafke Er zijn een aantal dingen die leuk zijn met Twitter erbij, zoals Ik vertrek of Boer zoekt vrouw. Maar zeker ook de verkiezingsnachten, als de uitslagen binnenkomen, want dan is iedereen aan het kijken. En het is vaak zo ongemakkelijk, daar kan je verschrikkelijk goede tweets over schrijven. Dus ik kijk vooral nieuws en ook veel realityshows.
Bram Die zie ik liever niet. Ik vind realityshows heel irritant. Ze zijn wel boeiend, maar dan om op een soort analytische manier te bekijken. Utopia en Get the fuck out of my house vind ik heel interessant. En vooral Utopia, omdat dat mijn ideologie bevestigt. Als je doet alsof je een nieuwe samenleving gaat stichten in een televisieformat, dan merk je dat er exact dezelfde samenleving komt als degene die je al hebt. En bij Get the fuck out of my house ook, daar zetten ze heel bewust mensen uit verschillende sociale contexten bij elkaar, wetende dat die gaan clashen. Endie achtergrond wordt helemaal weggefilterd, omdat ze samen in een huis zitten. Heel sadistische televisie. Interessant, maar ik hoef het echt niet elke dag te zien.
Vandaag kopt de Telegraaf op de voorpagina: “Asielhopper-invasie”. Het is het zoveelste neologisme dat de krant introduceert door een woord of voorzetsel met negatieve connotatie voor of achter “asiel” te plakken. Telt u maar even mee met de koppen van de afgelopen week. 7 januari: “asielhopper-invasie”, “kansloze asielplaag”. 4 januari: “aso-asielzoekers”, “asielmachine”. 3 januari: “asieltuig”. En net voor de jaarwisseling was er nog een creatieve variant: de “asielaso”.
De koppen staan steevast boven artikelen over asielzoekers uit Algerije en Marokko. Asielzoekers die in Nederland weinig kans maken op een verblijfsvergunning, en daarom – zo redeneert De Telegraaf – maar beter meteen weer uitgezet kunnen worden, voordat ze hier rottigheid gaan uithalen. Over de inhoud van de artikelen wil ik het vandaag niet hebben, het gaat me puur om de woorden die de Telegraaf kiest om erboven te zetten. Framing zit namelijk niet alleen in het verstrekken van gekleurde of onjuiste informatie, maar ook in woordkeuze.
Nadat de Tweede Kamerleden zich een paar dagen hebben mogen volvreten en met oud & nieuw door de mist het vuurwerk niet zagen, is de campagne weer losgebarsten. Alle goede voornemens ten spijt: het nieuwe jaar begon meteen weer lekker ouderwets inhoudsloos. Er valt weer een hoop te lachen én te huilen! Ik vat de campagne van deze week even voor u samen.
Thierry Baudettert lekker door
Maandag viel Thierry Baudet meteen met de deur in huis: het verkiezingsprogramma van het Forum voor Democratie is rond. Voor wie geen zin heeft in paaagina’s vol holle frasen is er goed nieuws: het programmaatje laat zich makkelijk samenvatten. Burgemeesters moeten verkozen worden, minder belasting voor alles en iedereen, en hogere salarissen voor zorg, onderwijs en leger.
Ik hoor u vragen: WIE GAAT DAT BETALEN, THIERRY?! Daar heeft hij gelukkig goed en grondig over nagedacht. Tromgeroffel…….. DE KINDERBIJSLAG GAAT OMLAAG. Heel benieuwd hoeveel dat oplevert. Een paar tientjes?
Dit artikel verscheen in het Volkskrant Magazine op 17 december 2017.
In de taxi terug naar huis, na een optreden in De Wereld Draait Door, check ik de hashtag #dwdd op Twitter. Als ik turf, kom ik op ongeveer vijftig tweets die over mijn bril gaan. ‘Wie is die UIL?’ ‘Wie is die bitch met die bril???’, en het grappiger geformuleerde ‘Blanche van de Golden Girls heeft gebeld: ze wil haar bril terug’. Als ik thuis ben, maak ik screenshots van de meest in het oog springende reacties en schrijf er een kort blogje over op mijn website. Mensen weten inmiddels hoe ik met mijn haters omga: met humor. Ik voorzie hun tweets van commentaar, in de hoop dat anderen er net zo om kunnen lachen als ik. Op mijn nieuwe ep staat het nummer Russen, dat over mijn haters gaat. Over hoe ik erover fantaseer dat ik ze uitnodig voor thee met appeltaart, en dat sommigen normaal blijken en anderen lichtelijk paranoïde zijn. De clip is een ode aan mijn haters. Ik kan ze niet bestrijden, dus omarm ik ze maar.
Dat is niet altijd zo geweest. Ik herinner me de eerste keer dat ik een haattweet kreeg nog als de dag van gisteren. Mijn debuutalbum was net verschenen en de eerste reactie op Twitter luidde: ‘Wauw, ik heb net het ALLERSLECHTSTE album ooit gehoord. Kan iemand dit meisje uit haar lijden verlossen??’ Het kwam van een artiestenmanager van naam en werd gevolgd door tweets aan muziekjournalisten om mijn album met de grond gelijk te maken.
Er zijn weinig artiesten die mij al zo lang en zo vergaand inspireren als Kanye West. Van de soulsamples op zijn debuutplaat tot de politiek geladen teksten op Yeezus: ik heb ze allemaal vol bewondering tot me genomen en bestudeerd. Geen artiest die zo on point is, zo relevant, gedurfd en vernieuwend. 808s & Heartbreak is wat mij betreft een sleutelalbum: hij herintroduceert autotune en een oude drumcomputer, en bepaalt in z’n eentje de sound van een heel decennium aan hiphop. Het is een album waar ik steeds naar terugkeer.
Verheugd!!!
