Het is zover. Mijn agenda is leeg, de koffers staan klaar, en nu… wachten maar. En wachten, daar ben ik dus niet heel goed in. Al helemaal niet nu ik als een soort immobiele walrus op de bank zit. Mijn dagen zien er ongeveer als volgt uit…
‘s Ochtends word ik om een uur of negen zwetend wakker… en draai ik me nog even om.
Om een uur of elf sta ik op, en ga ik maar eens douchen ofzo. Lekker lang, want wat moet je anders.
Stukje wandelen dan maar hè. Toch een beetje die conditie op peil houden. Voor zover mogelijk dan, want na ongeveer 100 meter voelen mijn kuiten alsof ik de Mount Everest beklommen heb.
Jeej, er belt iemand! …om te vragen of ik al aan het bevallen ben…
Ondertussen zit ik weer op de bank en heb ik het nieuws al tachtig keer gezien. En drie seizoenen Teen Mom.
Voor ik om tien uur ‘s avonds doodmoe ter aarde stort wijs ik de foetus nog even op de tijd. KWART VOOR UITGEREKEND, KLEINE.
Ennnnn de volgende ochtend begint het hele verhaal weer opnieuw.
