Je doet er pas toe als je youtubehaters hebt. Wat dat betreft: I struck gold today, want er heeft zich een wel heel fanatieke en breedsprakige hater gemeld. Omdat ik mijn haters koester ben ik natuurlijk niet te beroerd om te antwoorden op zijn (is het een hij? op de één of andere manier heb ik het vermoeden van wel) oprechte vragen. Here we go.

 

 

Om even bij het begin te beginnen: mijn hater (van hieraf noem ik hem BW) gaat er vanuit dat ik mijn vrouwelijkheid heb gebruikt om mensen voor mijn karretje te spannen. Ik wou dat dat kon. Helaas heb ik keiharde euro’s moeten neerleggen om een studio en een producer in te huren om mijn vocals op te nemen – want inderdaad: dat doe ik niet zelf. Goed gezien. Maar ik vrees toch echt dat mijn tieten minder goodwill opleveren dan BW doet vermoeden.

Dat wil niet zeggen dat ik zelf niet kan opnemen. Na jarenlang samenwerken met de fijnste producer in town weet ik dondersgoed wat fantoomvoeding is. Editen, nabewerken en mixen kan ik ook. Maar wat nog veel fijner is dan alles zelf doen, is mensen betalen die er nog veel beter in zijn dan ik. Daarom heeft Erik gemixt en Jeffrey gemasterd.

Die promo, dat is het werk van mijn label, V2 Records. Is geen tiet aan te pas gekomen. Gewoon noeste arbeid van muziekprofessionals die geloven in mijn muziek. Waarvoor, nogmaals, dank.

 

 

Ah, daar is ‘ie weer, het karretje waar ik anderen voor span. Dit keer heb ik het niet met mijn tieten gedaan, maar met mijn akkoordjes. Woef, wat zou het makkelijk zijn als die akkoordjes genoeg waren om de wereld voor me te laten rennen. Maar helaas: ik ben David Bowie niet.

Julius (de maker van de clip van Park Transwijk) heeft keurige eurootjes gekregen voor het maken van deze clip. Dat is terecht, want hij is – net als ik – professioneel kunstenaar, en leeft van die euro’s. Bovendien maakt hij ontzettend mooie dingen, die ik van z’n lang zal ze leven niet zou kunnen maken. Daar hoort een mooie en eerlijke beloning tegenover te staan. Ik heb ‘m niks in natura betaald. In mijn natura-portemonnee zit momenteel een baby, dus dat zou een beetje druk worden daar.

Grappig dat je over Protools begint, BW. Ik heb altijd een gloeiende hekel gehad aan software. Nadat ik als kind leerde werken met muzieknotatieprogramma’s als Sibelius en Finale, besloot ik voorlopig niet zo’n zin had om nog een uitgebreid programma aan mijn repertoire toe te voegen. Juist tijdens het maken van dit album ben ik er toch ingedoken, en heb ik zelf zitten editen in Protools. Kijk, Erik heeft zelfs de foto’s nog.

Leuk ook dat je die synths even noemt. Ik heb dit voorjaar een Prophet (Dave Smith) gekocht, en ben from scratch begonnen. Eerst een paar lesjes gevolgd over hoe geluiden gegenereerd worden, hoe waveforms eruit zien, en toen begonnen met programmeren en instellen. Ik ben er stiekem best een beetje trots op dat ik alle synths op deze plaat zelf (analoog) “gedaan” heb. Inmiddels staan hier thuis o.a. een Moog Sub Phatty en een Roland Juno 106. En ja, die moeten allemaal nog uit de kinderkamer voordat de baby mijn natura-schatkist verlaat.

 

 

Zeg, als je me zo’n omhooggevallen kud vindt, waarom zit je dan nog steeds naar m’n filmpjes te kijken?

 

 

Ik bedoel: serieus, je hoeft niet te blijven luisteren…?

Mijn theorie: BW is een geluidstechnicus, gefrustreerd omdat hij nooit de credits krijgt die hij verdient, en wijven met mooie tieten die de nummertjes komen inzingen er altijd met de shine vandoor gaan. Ik snap dat. Daarom, bij dezen: Erik, Bram, Jeffrey, Allert, Thomas: dank voor de sound. Zonder jullie had het nergens naar geklonken.