Dit artikel verscheen op 3 juni 2015 in Vrij Nederland

Elisabeths zoon Daan was altijd al een beetje anders dan zijn broers. ‘Koppig, gevoelig, en snel van slag bij veranderingen,’ zegt zijn moeder, terugkijkend op zijn kindertijd. ‘Op de basisschool had men het vermoeden dat hij ADHD had, maar tot een diagnose is het nooit gekomen. Bovendien was hij erg geliefd bij zijn leerkrachten; ze vonden hem open, eerlijk en intelligent.’ Als Daan tien jaar is, scheiden zijn ouders. ‘Hij heeft een paar tranen gelaten, meer niet. Pas op de middelbare school ging het mis: in de brugklas werd hij gepakt terwijl hij een T-shirt stal in de Bijenkorf. Hij kreeg een taakstraf van Bureau HALT, wij als ouders schrokken ons dood. Een poosje later kwam hij opeens pas om twee uur ’s nachts thuis. Zijn gezicht was blauw aangelopen en hij bleef maar overgeven. Hij zei dat hij zich niet kon herinneren wat er gebeurd was, maar ik had zo mijn vermoedens en gaf hem huisarrest.’

Lees (gratis) verder op de site van Vrij nederland