De Volkskrant wilde mijn reactie op deze domme column van Renée Braams niet plaatsen. Dus zette ik ‘m op facebook en werd ‘ie alsnog als een malle gedeeld & geliked.

Toen ik vanochtend de column van Renée Braams over tatoeages las twijfelde ik of ik zou reageren. Tuurlijk: het ondoordachte gezwets van Braams heeft me weer eens tot razernij gebracht, maar toch… misschien maak ik mezelf onsterfelijk belachelijk wanneer straks blijkt dat ik in de grootste hoax uit de volkskrantgeschiedenis ben gestonken en Braams een typetje van De Speld blijkt te zijn. Toch schrijf ik dit stuk, want mocht “Renée Braams” een echt persoon zijn, een moeder die kinderen opvoedt en een columniste die in de Volkskrant de ruimte krijgt om haar intolerantie breed uit te meten, dan wil ik in ieder geval mijn zegje hebben gedaan.

Tuurlijk, ik zou heel vredelievend en genuanceerd kunnen uiteenzetten wat Braams allemaal mist aan fijn en getalenteerd gezelschap door alle getatoeëerde mensen te diskwalificeren. Ik zou kunnen vertellen over de beweegredenen achter mijn eigen tatoeages, en dat die weinig met “fuck you” te maken hebben, maar alles met zelfexpressie. Ik zou de tijd kunnen nemen te vertellen hoe de leerlingen die ik lesgeef op mijn keurige gymnasium steeds weer vol bewondering, nieuwsgierigheid en zonder vooroordelen vragen naar mijn volgetekende armen.

Ik zou het kunnen doen, maar ik doe het niet. Het soort oerdomme intolerantie dat Braams tentoonspreidt in haar column verdient geen nuance of ruimte, dat verdient maar één ding: een welgemeende Fuck You. Natuurlijk kan het zijn dat je even schrikt of verbaasd bent wanneer je voor het eerst iemand met een grote tattoo of opgerekte oorlellen ziet. Dat kan. Echter: jezelf toestaan om mensen vervolgens bewust te veroordelen en diskwalificeren op basis van keuzes die niemand pijn doen of beledigen (het verven van je haar, de kleur van je t-shirt, het model spijkerbroek dat je draagt, de tattoos die je hebt laten zetten) getuigt van onwil om mee te werken aan een tolerante en leefbare samenleving, net zoals discriminatie, sexisme en zelfs racisme dat doen.

Ik ga hier dan ook geen moeite doen te betogen waarom tatoeages heus zo erg niet zijn. Ik heb geen cijfers opgezocht over hoeveel artsen en advocaten “stiekem” of openlijk tattoos hebben. Tegen domheid en intolerantie kun je je immers niet verdedigen, dat is een waste of time. Wel wil ik graag de Volkskrant ter verantwoording roepen. Want als “Renée Braams” geen hoax blijkt te zijn, betekent dat dat deze krant haar de ruimte en het publiek geeft om haar onzinnige, destructieve en slecht geformuleerde boodschap te verkondigen. Ik snap de keuze wel: het zorgt voor buzz, reuring, en de oh-zo-belangrijke clicks die elke digitale krant hard nodig heeft in het financieel verschraalde medialandschap. Maar doe het dan goed, en voeg gewoon een roddelpagina en een misdaadkatern aan je site toe. Dat levert meer clicks op, zonder dat je de directe spreekbuis bent van discriminatie en domme achterdocht.

Aafke Romeijn, Neerlandica en muziekdocent.